(...) "Cenab-ı Allah' a binlerce kere şükürler olsun. Oğlum, kaset tamiri için bıçağı almış, o sırada tutan nö-betiyle bıçağm üstüne düşüp başım yaralamıştı. Önce biraz telaşlandıysam da sonra "Kendine gel Semiha." dedim, insanın kafa yapısı bu tür düşmelere karşı daya-nıklıymış. Ya o bıçak, boynundaki şah damarına gelseydi. Sağolsun komşularımız yetiştiler. Kapıp hastaneye götürdüler. Yaratan'a binlerce kere hamdolsun. Ya Fi-listinli anneler gibi işgal altında olup, evden dışarı adım atamasaydım. Ya da Çeçen anneler gibi işkence gören evladımı kurtarmak için ağırlığınca ruble ödemek zorunda kalsaydım. Dünyanın birçok yerinde olduğu gibi, feryatlarımı kendi içime atmak durumunda olsaydım. Bak benim arslan oğlum, hiçbir şey olmamış gibi dinleniyor, sabrediyor. Allah inananları, sabredenleri sever." (...) -Kitabın İçinden Sayfa 97-