Güzel çocuklardı onlar. Kendi yarattıkları ve yaratırken inandıkları bir dünyada ay çarpması yaşadılar. Dayanıksız ama onurlu bedenlerine dolan uyuşturucu onları hepimizden ayrı bir yerde yalnızlıklarıyla hesaplaşmaya zorladı.
Kimse kabullenmese de iyi çocuklardı onlar. Vaat edilen cenneti ellerinin tersleriyle itip can çekiştikleri cehennemi yurtları saydılar. O cehennemi sahiplendiler ve ölümüne savundular. Şiirle avunup müzikle beslendiler herkese inat.
Şimdi ancak hayaletleri var bu topraklarda. Belki de zor hatırlanan isimleri, hala unutturulmaya çalışılıyor.
küçük İskender, 1990’ların kayıp Z kuşağındaki büyük bir trajedinin soylu küçük kahramanlarını Cehenneme Gitme Yöntemleri’ne taşıyor. İster uzun bir şiir diye okuyun, ister kısa bir roman; her şey sonu kötü biten bir filmden ibaret.