Umudum 

---

Tükenmeyen tek umudum oldun bugüne dek. Hiçbir zaman beklenin gelmeyeceğini
bile bile hiç tüketmedim umudumu. Oysa biliyordum asla benim olmayacağını.
Bu yalnızlığın vuslatı yoktu. Ancak rüyalarımda yaşayabilirdim bu anı. Ve ne
zaman gözlerimi kapasam rüyamda hep o an gerçekleşiyordu. Uyandığımda ise
bir mutlulukla telefonuma bakışlarımı hatırlıyorum da sonu hep aynıydı ama
ben yinede bakıyordum belki aramıştır diye. Gün bitiyordu ve her güne yine
bir umutla açıyordum gözlerimi. Günler böyle geçip gidiyordu. Ne beklenen
dönüyor nede umutlarım tükeniyor.
Hayatımda ise sonu olmayan tek şey aşkıydı. Sevmek için değil sevdiğim için
hala kalbimde saklı. Duymak istemese de ve duymasada haykırıyorum yinede
sevdiğimi. Korkum yok kimseden. Ne sevdiğim için pişmanım ne de sevgime
karşılık vermediği için kırgınım. Ben seviyorum bu bana yetiyor. Ama her
zaman olmuyor, an geliyor deli bir özlem yüreğimi sızlatıyor. Gözlerim bana
inat ağlarken ben gülüyorum. Çünkü ben sevdiğim için mutluyum.
Oysa bu aşk neler alıp gitti hayatımdan. Belki de en önemlisi olan
duygularımdı. Hiçbir duygu olmadan nasıl yaşanır onu öğreniyorum şimdi.
Karşımda herhangi bir insanın ne durumda olduğunu umursamadan üstelik.Çünkü
tüm duygularımı esir aldı bu aşk. Belki de tek pişmanlığım buydu aşka dair.
Gerçekleri kabullenmek o kadar da kolay değildi seven kalbim için. Bir daha
hiç dönmeyeceğinin düşüncesi yüreğimde artçı depremler oluşturuyor. Büyük
bir sarsıntının ardından enkaza dönen yüreğimde bu artçılar öyle küçük
kalıyor ki. Yeni yeni canlanmaya başlayan hayatımda gördüğüm bir rüyanın
sabahında kendimi yine bu enkazın altında buluyorum. Çünkü beklenen sadece
rüyalarımda geliyor.
Şimdi yorgunum. Kendimi öyle bitmiş hissediyorum ki artık bu enkazdan sağ
çıkmak hayal gibi görünüyor. Her bulduğum yerde tekrardan kaybettim aşkı.
Öyle çok seviyorum ki onsuz her şey yabancı, her şey anlamsız geliyor. Bir
daha sever miyim böyle bilmiyorum. Ben aşkı onunla bulmuş, onunla
yaşamıştım. Şimdi yalnızlık bir yılan gibi çöreklendi yüreğime. Sevsem de
dön demek imkânsız. Ne kadar seviyorsam o kadar da eminim sevilmediğimden.
Bunu bile bile tekrar reddedilmek beni korkutuyor.
Ne olursa olsun emin olduğum tek şey hala büyük bir özlemle bekliyor oluşum
ve hala deli gibi sevdiğimdir.
Belki de hiçbir zaman yüzüne söylemeyeceğim iki kelimeyle uzaklardan
sesleniyorum şimdi; Seni Seviyorum… Seni Seviyorum… Seni Seviyorum…



Bu Hikayeleri Okudunuz mu?

---

• Neden Yaşıyoruz
• Ölümün Soğuk Nefesini Hissetmek…
• Affet Babacıığım
• Acılara Ben Kefilim
• BBb'nin Gizemi