Kalbimi yaslayacak, başımı koyacak bir yere eksikliğim hiç dinmedi benim.
Hep bir şeylere eksik hep bir yerlere geç kalmışlık...Garip bir duygu.
Nerede neyin eksik olduğunu bilmeden bilinçaltı ...
✨ İnsan bir gün karar verdi; kendi geçmişini, geleceğini ve tutunduğu son nedeni sessizce yok etmeye… ✨
---
I.
Çağ çöktü dünyanın omuzlarına, karanlık bir gömlek gibi. Şehirler titredi, kafatası kulelerinin gölgesi yolların nabzını dondurdu. Kanun, örümcek ağında çırpınan solgun bir kukla. Medeniyet maskeli barbarlık her darbesiyle topraktan yeni bir çığlık söktü. Çocukların bile masumiyeti boğuldu piksellerde. Göğe barutun mühürü vuruldu, derin sulardan Leviathan’ın öfkesi yükseldi. Ve kadim bir ses yankılandı: “Zulmün gövdesi kendi ağırlığında çökecek.”
---
II.
Kazan kabardı, sokaklara zehir döküldü. Şehirler irinle açılan yaralar gibi koptu gövdesinden. Saltanatın yüzü ateşte eridi, dünya barbarlığın tortusuna döndü. Ses bir kez daha yükseldi: “Kazan taşınca, kimin ateşe düşeceğini ben bildireceğim.” Fakat karanlık yalnız yıkım değildi; derinlerinde bir sabır tohumu sakladı. Mağaranın taş nefesi arasından solgun ama direnen bir ışık sızdı. Ve bir söz doğdu küllerin kıyısında: “Adalet, külün sıcaklığında doğar.”
---
III.
Karanlık yarıldı. Zulüm kendi zehrinde boğuldu, engerek kendi damarında dondu. Dünya çökerken ışık büyüdü… büyüdü… büyüdü… Ve ufkun çizgisinde bir atlı göründü. Ne gölgeydi tamamen, ne de ışık bütünüyle; ikisinin arasından süzülen hakikatin adıydı o. Rüzgâr, atının yelesinde ilahi bir kararlılık taşıdı. Gök sustu. Toprak sustu. Kıyamet bekleyişi gibi ağır bir sessizlik indi yeryüzüne. Atlı yaklaştı; adı artık dillerde tek bir umut: Sonsuzluk Yolcusu.
---
IV.
Tahtı yoktu, ordusu yoktu; doğruluk onun omuzlarında dağ gibi duruyordu. Nurdan kılıcını kaldırdı— ilahi adaletin ateşinden dökülmüş bir hakikat parçası. Bir tek darbe… Zaman sustu. Dünya nefesini tuttu. Karanlık kökünden biçildi, zalimlerin tahtları gölge gibi çöktü. Kara perde yırtıldı; zulmün sesi hakikatin önünde bir çakıl taşı gibi sustu.
---
V.
Küllerin üstüne yeni bir sabah doğdu. Ve Sonsuzluk Yolcusu, o sabahın sessizliğinde yalnızca şunu söyledi: “Hak yerini buldu.”
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.
