Hiçlik sokağının hasret kaldırımında 
Bir sensizlik şarkısı tutturmuş kalbim,
Dilsiz dudaksız sesleniyorum sana
Saçılmışım dağılmışım yalnızlığa…

Üşüyorum...
Öyle bir sarılmışım ki sevdana
Sarıldıkça daha çok sar diye, üşüyorum sana.
Sen gelince aklıma, hep kelebekler düşer sol yanıma…

Yandım, yandım, yandım yandım
Yandım ki ne yandım…
Kalabalıklar içinde yalnız kaldım

Sevdanın yükünü yüklenip omzuna…
Tutamadım kalbimi kaçtı senin yanına…
Senin şehrine, senin yatağına…
Gönül…anlasana…
Anlasana artık
Sana firarda…

Aşk bahçelerinde hüzünlü bir dille…
Hasret şarkıları söylüyor kalbim simdi...
Umut rüzgarlarına nağmelerle…
Hep sana, hep sana uzanıyor ellerim…
Bir uçurumun yamacına…
Bir yaprak gibi savrulmuşluğunla,
Dal dal yüreğiminin içindesin...

Feryatlarımsın...
Çaresizliğimsin … 
Söylesene Yar!
Ben daha kaç kere öleceğim,
Ve daha kaç kere , senden nefes bekleyeceğim..?

Yandım, yandım, yandım yandım
Yandım ki ne yandım…
Ateşine dondum karına kandım…

Açtım gönlümün perdelerini yar, gönder rüzgarını…
Bırak biraz da bu gece 
Aşk çalsın kapını

Hasret geçer, hüzün geçer, yalnızlık geçer
Geçer de geçer…
Bir de sen geç be sevgili
Bir de sen geç kapımın önünden
Hep yalnızlık, hep hasret mi bekleyecek beni…

Öğrendim geç de olsa …

Ben öğrendim sevdayı
Rüzgarları, karları, yağmurları yüreğinde taşımayı…
Yüklenip bu sevdayı tek başına
Ara sıra kaçıp kaçıp kaçıp bu şehirden 
Sende kalmayı…

Belki merak edersin diye adresimi
Mutluluğun bir arka sokağında 
Hüzün çıkmazındayım Sevgili.

Bekliyorum
Belki aklına gelirim de,
Bir kez ararsın diye beni…