Gökyüzü beklediğimizden daha maviydi bu sabah,
İçimde biriken, adını koyamadığım o tatlı gerilim.
Ve sonra... geldi.

İlk damla, avcumun içine,
Sanki kırılgan bir sırrı usulca fısıldar gibi.
Senin adınla ıslanıyor yeryüzü,
Her nefeste derinleşen bir koku, taze toprak, taze başlangıç.

Bu yağmur bildiğimiz gibi değil.
Ne fırtına, ne de kaçıp sığınılacak bir felaket.
Bu, dudaklarının kuruyan tenime değdiği an.
Bir mırıldanışın en narin tonu.
Gözlerimi kapattığımda, her damla bir anı,
Senden bana doğru akıyor, sonsuz ve temiz.
Şehrin gürültüsü sönüyor, geriye sadece sen kalıyorsun;
Yüreğimin üstünde dans eden, ritmik ve ısrarlı bir ses.
Islanmak güzel.

Sırılsıklam olmak,
Tüm savunmaları indirip, ruhunu teslim etmek.
Çünkü bu yağmur bitmeyecek, biliyorum.
Senin bakışın, benim sığınağım.
Aşk, ansızın bastıran, kaçışı olmayan,
Şemsiyesiz kalmak istediğim en güzel yağmurdur.

Ve ben şimdi, ıslak saçlarımla,
Bu bereketli sağanağın tam ortasında,
Sadece seninle varım.