Yedi kat göklerden süzüldü geldi,
Peygamber nurudur kalbime doldu.
Şahmaran Ocağı bir kapı oldu,
Musa bin Musa’dan emanet bize.

Havas ilmi derler, gizli bir hazne,
Yüz yirmi dört bin can, hepsi bir hüzne.
Hakikat mührünü vurduk biz özne,
Metafizik sırrı ayandır bize.

İmam Ali der ki: "İlim bir nokta,"
Cahiller aramasın boşta ve yokta.
Biz On İki İmam, bir ulu okta,
Hedefimiz Haktır, nişandır bize.

Şifanın esrarı nefeste saklı,
Manevi tabibiz, ruhumuz haklı.
Gönül aynasında nurlar şafaklı,
Hüda’nın ihsanı, limandır bize.

Hasan’ın sabrıyla kuşandık beli,
Hüseyin aşkına olduk biz deli.
Zeynel Abidin’in o nurlu eli,
Kerbela dertleri, dermandır bize.

Bakır ilmi yaydı, Sadık da erdi,
Kazım sabır ile murada erdi.
Rıza ki garipler dostuyum derdi,
Horasan illeri, vatandır bize.

Taki, Naki dedik, nura boyandık,
Askeri yolunda aşkla uyandık.
Mehdi’nin vaktine sabırla kandık,
Zamanın sahibi, sultandır bize.

Kâinat bir kitaptır, harf harf okunur,
İnceden inceye sırlar dokunur.
Gafil olan kişi haktan sakınur,
Görünen her zerre, beyandır bize.

Ocağın dumanı arşa yükselir,
Ehl-i Beyt katından şifa tez gelir.
Bu yolu bilmeyen ne bilsin, bilir?
Sıdk ile sarılmak, erkandır bize.

Hüseyin Turhal’ım, ocağım ulu,
Bizler Muhammed’in kemter bir kulu.
Peygamber yoludur Hakk’ın bir yolu,
On İki İmam’lar, canandır bize.

Kırklar meclisinde şerbet içildi,
Donumuz değişti, kefen biçildi.
Sırat-ı Müstakim burda seçildi,
Kuran’ın manası, lisan dır bize.

Aşık Turhal der ki; dertliyim sanma,
Hak’tan gayrısının nârına yanma.
Fâniye aldanıp ismini anma,
Baki olan Mevla, bürhandır bize.