Allah katında iki damla ve iki izden daha sevimli bir şey yoktur: Allah korkusundan dolayı akan gözyaşı ve Allah yolunda dökülen kan damlası.

İki ize gelince:Allah yolunda alınan yara izleriyle ve Allah’ın farzlarından biri olan namazdaki secdeden dolayı oluşan izlerden daha sevimli bir şey yoktur:

dünya ayaklarımızın altına serildi yahut dünyalık namına bize her şey verildi. O kadar ki iyiliklerimizin karşılığı bu dünyada veriliyor, âhirete bir şey kalmıyor diye korktuk, dedi ve ağlamaya başladı,


Resûlullah’ın hastalığı ağırlaşınca, namazı kim kıldırsın diye kendisine soruldu:
–Ebû Bekir’e söyleyin, halka namazı kıldırsın, buyurdu.

Bunun üzerine Âişe (ra):
–Ebû Bekir pek yufka yüreklidir. Kur’an okuduğu zaman kendisini tutamaz ağlar, deyince, Resûlullah :
–Ebû Bekir’e söyleyin, halka namazı o kıldırsın (diyorum), buyurdu.

Ebû Bekir, Ömer’e (ra) “Haydi, Ümmü Eymen’e (ra) gidelim ve Resûlullah’ın sağlığında yaptığı gibi onu biz de ziyaret edelim.” demişti. Yanına vardıkları zaman Ümmü Eymen ağladı.

Übey b. Ka’b: –Allah benim ismimi sana andı mı, deyince Resûlullah :
–Evet, buyurdu. Bunun üzerine Übey b. Ka’b (sevincinden) ağladı.


Bir gün Resûlullah’ın yanına gelmiştim. Namaz kılıyordu ve ağlamaktan dolayı göğsü, (âdeta) kaynayan kazan gibi ses çıkarıyordu.

Resûlullah şöyle buyurmuştur:
Sağılan süt nasıl memeye (tekrar) girmezse, Allah korkusundan ağlayan kimse de cehenneme girmez.

Allah yolunda çarpışırken meydana gelen toz ile cehennemin dumanı bir araya gelmez.

Resûlullah , benzersiz bir konuşma yaptı ve: Eğer bildiklerimi bilmiş olsaydınız, az güler çok ağlardınız, dedi. Ravi diyor ki: Bunun üzerine Resûlullah’ın arkadaşları, yüzlerini kapatıp hıçkıra hıçkıra ağladılar.

Peygamber “Bana Kur’an oku!”
“Ben Kur’an’ı başkasından dinlemeyi severim.diye emir buyurdu.

Nisâ sûresi Her ümmetten şahit getirdiğimiz ve onlara da seni şahit kıldığımız zaman, bakalım onların hâli nice olacak?” **

Bismillahirrahmanirrahim Onlar ağlayarak yüzüstü yere kapanırlar. Bu da onların derin saygısını artırır.(İsrâ, 17/109)

Şimdi siz bu söze (Kur’an’a ) mi şaşıyorsunuz, gülüyorsunuz da ağlamıyorsunuz?
(Necm, 53/59-60)