Kalbimin Sesi Risalesi

Ruhun İç Ezgisiyle Aşka Yöneliş Üzerine Bir Telvih

1. Bab: Melodiyle Başlayan Tecelli

Kalp, hakikatin kemiksiz dili, ruhtan taşan sesten ibarettir.
Ve her hakiki sevda, bir sessiz çığlıktır kalpte yankılanan.
Ey aşkın tecellâsı olan varlık!
Senin gözlerinle başlar ruhumun sabahı.
Zira her bakış bir doğumdur,
ve her doğum, hakikate açılan bir sabah vaktidir.

Adınla değil, varlığınla titrer içim.
Zira isim, suretin gölgesidir;
ama varlık, Hakk’ın nefesidir.
Kalbimin sesi, seninle bulur gerçeği.
Çünkü kalp, seni duymadan evvel sağırdı hakikate.

2. Bab: Bakışınla Dönen Dünya

Bir bakışın yeter ey nazargâh-ı ilâhî,
Dünya başka döner, zaman başka akar.
Çünkü âşık, maşukun nazarında yeniden yaratılır.
Gülüşünle başlar yıldızlar içime inmeye,
Semâvât susar, kalbim ilâhi bir şarkıya döner.

Aşk, dille söylenmez;
çünkü sözcükler çatlasa da
sükûtun içine düşen gözyaşı anlatır olanı.
Sen, bir şarkısın, kalpte sonsuz gezinen.
O şarkı ki, meleklerin de ezberinde olmayan bir bestedir.

3. Bab: Her Nefeste Yankılanan Dua

Her nefeste sen,
bir dua gibi yankılanırsın içimde.
Ey vuslata hicranla hazırlayan Yar!
Seninle yıkanır ruhumun köhne aynası.

Geceleri saran, bir huzur değil yalnızca;
Sen, gecenin sessizliğinde kalbime işleyen bir fısıltısın.
Tıpkı Leyla’sında Mevlâ’yı arayan Mecnun gibi,
Ben de sende seni değil, Senden O’nu ararım.

Kalbimin ritmi seninle atar ancak,
çünkü sen, kalbimin sesi değil yalnızca,
benliğimin içinden geçen sırat-ı müstakîmsin.
Sen “Kalbimin Sesi”, ömrümün tek sancağısın,
Ve o sancak, aşk meydanında yalnızca
hakikatle dalgalanır.

Hatime: Sükûtta Gizli Olan

Aşk bir isim değildir, bir hâl değil yalnızca,
O, sesle sükût arasında çırpınan ruhtur.
Kalp, ancak sevgiyle görür;
ve ancak aşkla duyar kendi sesini.

İşte o ses — senin adını anmadan
sana çağırır beni:
Ey Kalbimin Sesi!
Beni benden al, seni sana bırakayım.