51

Karanlık, Nihal’i korkutmadı
çünkü kendi içinden daha karanlık bir yer yoktu.



52

Gölge büyüdüğünde
ışık küçülmüyordu
Nihal bunu fark etti.



53

Gece üstüne kapandı
ama Nihal parmağını ışığın nabzına koydu
titrediğini hissetti.



54

Karanlık, bakışlarını sakladı
Nihal kendi gözlerini buldu.



55

Kendi iç çukurunda yürürken
toprak ses çıkarıyordu
yaşamın sesiydi bu.



56

Karanlık konuşmaz
ama hissettirir
Nihal iki dili de öğrendi.



57

Yaraları ışık değmeden iyileşti
bu ona yeni bir güç verdi.



58

Gece bastığında
ruhunda bir kapı açıldı
Nihal geçmekten çekinmedi.



59

Karanlık, kaybolmak değildir
kendinle karşılaşmaktır
Nihal selam verdi.



60

Gölgesini izledi
gölge onu izledi
ikisi de gerçeği öğreniyordu.



61

Karanlık, içinden bir şey çalmadı
sadece görünmeyeni gösterdi.



62

Derinlik ürkütücüydü
ama Nihal derinliğe alıştı.



63

Karanlık sorular sordu
cevapları bulmak zorunda değildi.



64

İçinde bir mum yandı
görmek için değil
hissetmek için.



65

Karanlık, ruha şekil verir
Nihal’in ruhu yeni bir hat buldu.



66

Gece çatlasa
içinden sessizlik dökülürdü
Nihal o sessizliği avuçladı.



67

Karanlık bir kayboluş değil
bir dönüş yoludur
Nihal yola çıktı.



68

Korku geldi
yanına oturdu
Nihal kalkmadı.



69

Geceyi duymak
gündüzü anlamaktır
Nihal anlamayı seçti.



70

Karanlık ağırdı
ama Nihal taşımayı bildi.



71

Gecenin kalbinde
yıldızsız anlar vardı
Nihal kendi yıldızını uyandırdı.



72

Karanlık kapattı
ama kalbi açtı.



73

Gölge uzadıkça
Nihal derinleşti.



74

Karanlık, uğultulu bir nefesti
Nihal o nefesi duydu.



75

Gece bitti
ama Nihal bitmedi.