Nasıl İman Ettim
VII. Bölüm: Bayram Erdem ve Misafirperverlik
Randevu günü geldiğinde, Hüseyin heyecanla buluşma yerine gitti. Lokantanın kapısından içeri adım attığında, onu karşılayan atmosfer, Kayaşehir’deki inşaatın soğuk ve kasvetli havasından tamamen farklıydı. İçerisi sıcak ışıkla doluydu ve bir masanın etrafında oturan birkaç kişinin yüzünde samimi gülümsemeler vardı.
Hüseyin'i karşılayanların başında, Bayram Erdem adında, nazik ve babacan tavırlı bir adam vardı. Bayram Erdem, Can Kurtaran Kilisesi'nin İstanbul'daki temsilcilerindendi.
"Hüseyin kardeşim, hoş geldin!" dedi Bayram Erdem, ayağa kalkıp Hüseyin’in elini sıcak bir şekilde sıkarak. "Seni bizzat tanımak ne büyük mutluluk. Otur, bizimle birlikte bu Bayram gününün sevincini paylaş."
Masada, Hüseyin'e sevgi ve saygıyla yaklaşıldı. Birlikte yemek yerken, derin sohbetlere daldılar. Bayram Erdem, Hüseyin’i sabırla dinledi. Hüseyin, baştan sona tüm hikayesini anlattı: Borç batağını, üzerindeki kötü enerjiyi, iş arkadaşlarının onu itici bulduğunu ve her şeyin ters gittiği o umutsuz günleri. Ardından, gelen İncil kitabını, İsa Mesih’e yönelttiği o ilk içten yakarışı ve üzerindeki ağırlığın yavaşça kalkmaya başladığını anlattı.
Bayram Erdem, Hüseyin’in tanıklığını dinlerken sık sık başını onaylayarak salladı. "Senin hikayen, İsa Mesih'in sevgi ve kurtuluşun mucizesinin gücünü gösteriyor, kardeşim," dedi Bayram Erdem, gözleri parlayarak.
Yemek biterken, ortamın enerjisi değişti. Kilise ekibi, Hüseyin'e daha derin bir esenlik ve tam bir kurtuluş için dua etmeyi teklif etti. Bayram Erdem, Hüseyin'e baktı. "Şimdi, kalbindeki son yükleri de bırakma zamanı. Gel, İsa Mesih adına dua edelim. O'nun gücü, üzerindeki o eski ağırlığı tamamen kaldırsın."
Hüseyin, gözleri dolarak başını onayladı. İşte o an gelmişti. Lokantadaki bu sıcak köşe, şimdi, onun nihai iman ve kurtuluş anının mabedi olacaktı.