Öykü 2: Baykuşların Çevre Temizliği Dersi
Ormanın en yaşlı ve en bilge sakini, iri gözlü Baykuş Bubo’ydu. Bubo, her sabah ormanın en uzun ve sivri tepeli çam ağacına tünedi ve ormanını gözetlerdi.
O sabah, Bubo’nun kanatları üzüntüden sarktı. Gözetleme kulesinden, ne yazık ki, ormanın en güzel açıklık alanında bir yığın çöp gördü. Hafta sonu piknik yapan insanlar, plastik şişeleri, kağıtları ve yiyecek atıklarını arkalarında bırakmışlardı.
Bubo, hemen en genç ve en enerjik baykuşu olan Fındık’ı çağırdı. Fındık, uçmayı çok seven, hızlı ve çevik bir baykuştu.
“Fındık,” dedi Bubo, sesi biraz sertti. “Görevin çok önemli. Tüm orman sakinlerini toplayıp onlara çevre temizliğinin ne kadar önemli olduğunu anlatmalısın. Bu çöpler hayvanlarımızı hasta edebilir.”
Fındık hemen yola çıktı. Önce hızlı koşucu sincap Çevik’i, sonra taze havuç arayan tavşan Zıpır’ı ve dikenleriyle top gibi duran kirpi Topaç’ı buldu. Onlara durumu anlattı.
Hep birlikte bir “Temizlik Timi” kurdular. Sincap Çevik, dalları kullanarak çöpleri topladı. Tavşan Zıpır, hızlıca çöpleri bir araya taşıdı. Kirpi Topaç ise dikenlerine batmış küçük kağıt parçalarını topladı. Baykuş Fındık da yüksekten uçarak unuttukları bir yer olup olmadığını kontrol etti.
Kısa sürede, açıklık tekrar eski temizliğine kavuştu. Orman sakinleri, el birliğiyle çalışmanın ne kadar çabuk sonuç verdiğini gördüler.
Baykuş Bubo, gururla gülümsedi. Ertesi gün, Fındık'tan ormanın girişine büyük bir tabela asmasını istedi. Tabela şöyle yazıyordu: “DOĞAYI TEMİZ TUTAN KAHRAMANLAR YAŞAR!” O günden sonra, orman sakinleri artık kimsenin doğayı kirletmesine izin vermedi ve çevre bilinci ormanın en değerli kuralı oldu.