Vakıa Suresi
1.
Olay vuku bulunca, yalancısı olmaz bir an,
Yere iner her dağ, titrer her can, her mekân.
Kıyamet kopar, dağlar un ufak olur tozdan,
O büyük hadisede, görür insan olan her ân.
2.
İnsanlar üç zümreye ayrılır o ulu günde,
Biri Sâbikûn'dur ki, öne geçenler önde.
Allah'a en yakınlar, ebedî nimet onlara,
Cennet-i Âlâ'da, Kevser pınarının bendinde.
3.
Sağdakiler Meymene, bahtı gülenler onlar,
Sedirsiz tahtlar üstü, taze meyveler sunar.
Dikenleri soyulmuş muzlar, hep akıp duran su,
Orada ne yorgunluk var, ne de dünya zilleti konar.
4.
Soldakiler Meş'eme, onlar ne yazık ki solda,
Kaynar su dumanında, kavurucu rüzgâr yolda.
Ne serinlik bulurlar, ne de bir rahat yüzü,
Elem ve azap onlara, cehennemin dar kolunda.
5.
Siz toprağa attığınız tohuma bir bakın,
Onu siz mi bitirdiniz, yoksa biz miyiz yakın?
İçtiğiniz suya bakın, onu siz mi yağdırdınız,
Yoksa biz mi indirdik, bu kudretimize bakın.
6.
Siz çaktığınız ateşi hiç düşündünüz mü bir an,
Ağacını siz mi yarattınız, yoksa biz miyiz yaratan?
Biz onu bir ibret kıldık, ihtiyacı olan yolcuya,
O'nun kudretinden gelir, her zerreden ferman.
7.
Ey Âşık Turhal, bu sırrı sen de bilince,
Bu yeminler üstüne hep tövbe eyle gönlünce.
O yüce Rabb'in adını zikret, O'nu tesbih eyle,
Vakıa'yı düşün ki, Hakk'a yakın olunca.