Şehîd-i Kerbelâ (Hz. Hüseyin)
1.
O ki Resûl'ün gülü, Fatıma'nın gözbebeği,
Zulme boyun eğmedi, tuttu Hakk'ın ereği.
Canını feda etti, dinin dirilmesi için,
Şehâdet destanında, O'dur yiğitlik direği.
2.
Medîne'den yola çıktı, Kerbelâ'ya vardı,
Yanında sadık yârân, zalime karşı durdu.
Susuz kaldı deryada, ciğeri yandı ateşten,
Zulüm ordusu O'na, ne acılar sardı.
3.
Yezid'in saltanatına, asla biat etmedi,
Hürriyeti seçti O, şerefi elden gitmedi.
İslâm'ın ruhu için, kanını akıttı toprağa,
Bu büyük fedakârlık, arşa ulaştı, bitmedi.
4.
Mızraklar, kılıçlar vurdu, yediği yara sayılmaz,
Diz çökmeyen imana, hiçbir zalim dayanamaz.
Bütün Ehl-i Beyt'iyle, o çölde şehit oldu,
O'nun davası haktır, hiçbir zaman paylanamaz.
5.
Mazlumun sesi oldu, kıyamete dek yankılanır,
O'nun yaktığı meşale, gönüllerde canlanır.
Adalet için çarpıştı, zalimin karşısında erdi,
O'nun hatırası dilde, gözler O'na ağlanır.
6.
Can pazarı kuruldu, su bile yasaklandı,
Ancak O'nun sabrı, sonsuzluğa yakalandı.
Şehitlerin serveri, O'dur dindarlığın sembolü,
Aşk-ı İlâhî ile O'nun ruhu Hak'ka bağlandı.
7.
Ey Âşık Turhal, bu yası dâim yâd eyle,
Hüseyin'in davasına, gönülden biat eyle.
Zulme karşı duruşu, bize miras kaldı hep,
O'nun yolunda ol ki, huzuru bulur canın.

Hüseyin TURHAL