Kerbelâ Bahrinde Bir Gonca-i Âl

Dil-i dîvânede bir âteş-i sûzândır Hüseyn'in âlı,
Kerbelâ sahrâsında dökülen nûr-ı câvidânıdır Hüseyn'in âlı.

Su yerine zehr-i sitem içtiği demler yâd ola,
Âb-ı Kevser’e değişilmez o leb-i teşn-i figânıdır Hüseyn'in âlı.

Gül-i bâğ-ı nübüvvet soldu o deşt-i belâda ey dil, gör,
Yüz bin Şâh'a feda olsa azdır, o serverler sultânıdır Hüseyn'in âlı.

Zulm ile kılıç değdi cismine, neyleyim, felek gaddâr,
Lâkin her demde artar aşkı, dertlerin dermânıdır Hüseyn'in âlı.

Ehl-i Beyt'in derdine yansın şu cihân, gözler kan ağlasın,
Mazlûmun intikamı bir gün alınır, Hakk'ın yegânî burhânıdır Hüseyn'in âlı.

Yezîd'in zulmü kalmaz, devrân döner, hükm-i Hak zuhûr eder,
Her âşıkın gönlünde taht kuran, mürşid-i irfânıdır Hüseyn'in âlı.

Der ki TURHAL bu yolda cân u baş fedâdır sevdâsına,
Ol şehîd-i bî-kesin aşkı, cânlara canânıdır Hüseyn'in âlı.

Ey felek, gamzelerinle yaktın bizi, sabrımız kalmadı,
Âhirette şefaat umduğumuz, ol şefkat-i Rahmân'dır Hüseyn'in âlı.

Hüseyin TURHAL