İmam-ı Âzam Ebû Hanîfe
1.
İslâm fıkhının pîri, ilmin ulu şâhıdır O,
Yüz binlerce meseleye, hükmüyle açtı yol O.
Numan bin Sâbit'tir adı, künyesi Ebû Hanîfe,
Dört mezhebin başında, tahtın en yücesidir O.
2.
Kûfe'de doğdu, büyüdü, ilimle yoğruldu canı,
Fıkıh-ı Ekber ile, tevhidi yaydı her anı.
Rey (görüş) ve kıyas ile, yeni bir çığır açtı,
Kur'an ve Sünnet'e bağlı, aklın yolunu seçti.
3.
Ne zenginlik aradı, ne de makama koştu,
Halifelerin teklifini, takvasıyla geri aştı.
Zindana girdi ama, ilminden taviz vermedi,
O'nun azmiyle İslâm, nice diyarlara taştı.
4.
Talebesi çoktur O'nun, her biri bir âlim oldu,
İnsanların işini kolay kılan bir mezhep kurdu.
Zorluk değil, kolaylık, O'nun fıkhının özüdür,
Bu yol ile milyonlarca mü'min, Hakk'a kavuştu.
5.
Edeb ve hayâ ehliydi, geceleri ibadetle geçer,
Yüzünde nûr eksik olmaz, gönlünde hep Hakk'ı seçer.
Takvasıyla tanındı, helâl lokma yedi dâim,
O'nun güzel ahlâkını, her mü'min öğrenip içer.
6.
Ya Rab, bize de nasip et, O'nun ilmi gibi nûru,
O'nun fıkhı gibi doğru, tertemiz bir duruşu.
İctihadı sağlamdır O'nun, hikmetle doludur sözü,
Bu büyük imama bağlılık, mü'min için huzuru.
7.
Ey Âşık Turhal, bu büyük âlimi yâd eyle,
İmam-ı Âzam'ın yoluna, gönülden bende eyle.
O'nun ilmini an ki, kurtuluş sana nasip ola,
O'nun izinden yürü ki, huzuru bulur canın.