İmam-ı Şâfiî (Hadislerin Savunucusu)
1.
O ki nesebi Hâşimî, Resûl'e yakındır soyu,
İlim denizinde seyyah, aydınlatır her koyu.
Muhammed bin İdrîs'tir adı, Şâfiî'dir künyesi,
Fıkhın kutup yıldızıdır, gösterir Hakk'ın yolu.
2.
Hadisleri topladı, sünneti kıldı temel,
O'nun usûlüyle fıkıh, buldu sağlam bir amel.
"Hadis sahih ise, o benim mezhebimdir," derdi,
İmamların içinde, O'dur en büyük rehber, güzel.
3.
Küçük yaşta ezberledi, Kur'an'ı ve Hadis'i,
Mekke'den Medine'ye, ilim aşkıyla yürüdü izi.
Mısır'da ve Irak'ta, iki ayrı fıkıh okulu kurdu,
Hikmetle konuşurdu, O'nun sözü çok nefisti, eşsiz.
4.
Rîsâle adlı eserle, usûlün kurallarını yazdı,
Öğretti ki nasıldır, bu ilimdeki dürüstlük, razı.
Aklın terazisi O'ydu, vicdanın sesi dâim,
İctihadın kapısını açtı, O'nunla oldu iktiza.
5.
Ne bir zenginlik aradı, ne de dünyalık bir makam,
Hayatı ilme adandı, kalbinde dâim bir gam.
Mütevazıydı dâim, sözleri incelikle doluydu,
O'nun nûruyla aydınlandı, nice ulu âlim-i kirâm.
6.
Ya Rab, bize de nasip et, O'nun zekâsı gibi nûru,
O'nun yolundan gitmek, İslâm'a sağlam duruşu.
Sünneti rehber kılmak, Kur'an'a uymaktır murat,
Bu büyük imama bağlılık, mü'min için onur, gururu.
7.
Ey Âşık Turhal, bu ilahi sırrı anınca,
İmam-ı Şâfiî'nin yoluna, gönülden bende eyle.
O'nun ilmini an ki, kurtuluş sana nasip ola,
O'nun izinden yürü ki, huzuru bulur canın.