İlyâs Nebî (Tevhîd Çağrısı)
1.
O ki Tevhîd'in nûru, ateşe karşı durdu,
Bâ'l putuna tapanlara, Hakk'ın sesini kurdu.
İlyâs'tır adı dâim, sözü keskin bir kılıç,
Zalimlerin karşısında, yılmadan mücadele sundu.
2.
İsrâiloğulları'na geldi, unuttular Rablerini,
Taptılar elleriyle yaptıkları cansız putlarını.
O dâim haykırdı: "Allah'tan korkmaz mısınız?"
O'nun bu ulvi çağrısı, titretti bütün ellerini.
3.
Yıllarca süren kuraklık, O'nun duasıyla bitti,
Halkına merhamet etti, Rabb'in lütfuyla yetti.
O zorlu imtihanlarda, yalnızdı ama metindi,
O'nun imanı sağlamdı, gönlünden şüpheyi itti.
4.
Zalimin ve kâfirin, tehdidine hiç aldırmadı,
Hakk'ın kelâmını tebliğde, bir an dahi durmadı.
O'nun hikmeti dâim, Rabb'in nurundan feyz aldı,
O'nun yolundan gidenler, asla yolda kalmadı.
5.
Erenlerin sofrasında, Hızır ile dâim yoldaş,
O ikisinin sırrında, bulunur manevi yoldaş.
Onların ayak izleri, dertlilere şifadır,
Bu iki kutlu nebi, ruhlara olur kardeş.
6.
Ya Rab, bize de nasip et, O'nun imanı gibi nûru,
O'nun tevhîd aşkı gibi, tertemiz bir duruşu.
Hakk'ı haykırmaktır dâim, O'nun bize mirası,
Bu ulu nebiye bağlılık, mü'min için huzuru.
7.
Ey Âşık Turhal, bu ilahi sırrı anınca,
İlyâs'ın yoluna koş sen, kalbin huzur bulunca.
O'nun aşkından yürü ki, kurtuluş sana nasip ola,
O'nun izinden git ki, Hakk'a yakın olunca.