İdrîs Nebî (Hikmet ve İlim)
1.
O ki Âdem'in torunu, nübüvvetin ulu şahı,
İdrîs'tir adı dâim, ilim ve hikmetin pîrı.
Yazıyı O icad etti, kalemi eline aldı,
İnsanlığa öğretti, o nûrlu bilginin sırrı.
2.
Otuz sahife indi O'na, Hakk'ın kelâmı nûrdu,
Her sözü dâim hikmet, gönüllere huzur durdu.
Yıldızların ilmini bildi, felekleri O anladı,
O'nun bu büyük ilmi, karanlığı dâim kovdu.
3.
İnsanlara adaletle, hükmetmeyi öğretti O,
Terziydi, dikiş dikerdi, sanatı kutlu yol O.
Kendi elinin emeğiyle, rızkını kazanmıştır,
O'nun zühdü dâim, bize helal lokmayı öğretti O.
4.
Yüksek bir makama erdi, Rabb'in katına ulaştı,
Rûhu semâlarda dâim, huzur ile kucaklaştı.
O'nun manevi mertebesi, bütün nebilerden yüce,
Bu ulvi makam ki, O'nunla bütün gökler coştu.
5.
O ki Nûh'un dedesiydi, ilmi O'na miras bıraktı,
Tevhîd meşalesini yaktı, karanlığı dâim çaktı.
Zalimlere karşı durdu, Hakk'ın yolundan şaşmadı,
O'nun bu metin imanı, bütün gönüllere aktı.
6.
Ya Rab, bize de nasip et, O'nun ilmi gibi nûru,
O'nun sanatı gibi coşkun, tertemiz bir duruşu.
Hikmeti rehber kılmak, dildeki tek muradımız,
Bu ulu nebiye bağlılık, mü'min için huzuru.
7.
Ey Âşık Turhal, bu ilahi sırrı anınca,
İdrîs'in hikmetine koş, kalbin huzur bulunca.
O'nun yolundan yürü ki, kurtuluş sana nasip ola,
O'nun izinden git ki, Hakk'a yakın olunca.