Halife-i Râşidîn (Dört Ulu Rehber)
1.
Sıddîk ile başlar yol, Fârûk ile olur pür nûr,
Zinnûreyn'in hayâsı, Haydar'ın kılıcı nurdur.
Bu dört ulu Halife, Resûl'ün sırdaşı, yâreni,
Onların devri İslâm'a, en güzel, en kutlu duruştur.
2.
Ebû Bekir'dir sadık, nefsini öne sürmedi,
Malını feda etti, Hakk'a giden yolda durmadı.
Yâr-ı Gâr'dır O, sevgisi Resûl'ün kalbinde,
İlk iman edenlerden, bir an dahi yorulmadı.
3.
Ömer'dir ki adaleti, tahtı dahi titretti,
Hakk'ın nizamı için, gece gündüz ter akıttı.
Fakirin, yoksulun dostu, zulmün hasmıdır dâim,
Şanlı bir Fetih devri, O'nun adıyla yürüdü gitti.
4.
Osman'dır haya timsali, iki nûra sahip can,
Cömertliğiyle bilindi, gönlü zengin, eli şan.
Kur'an-ı cem eyledi, ümmete hizmet etti dâim,
O'nun devrinde yayıldı, İslâm'ın kutlu irfan.
5.
Ali'dir ki ilmin kapısı, cesaretin tek eri,
Zülfikâr'ı elinde, titretiyordu kâfirleri.
Ehl-i Beyt'in reisi, nefsini Hakk'a adadı,
O'nun yoludur Hakk yolu, doğru yolda ilerileri.
6.
Bu dört büyük rehberin, her biri ayrı bir deniz,
Yolumuz, erkânımızdır, onların izi temiz.
Tevhidin sancaktarları, Sünnetin muhafızlarıdır,
Onların sevgisi olmadan, gönül olur ki ıssız deniz.
7.
Ey Âşık Turhal, bu ilahi sırrı anınca,
Dört Halife aşkıyla coş, kalbin huzur bulunca.
Onların yolunda yürü ki, kurtuluş sana nasip ola,
O kutlu yârenlere bağlılık, Hakk'a yakın olunca.