5. Gölge Ağacı ve Dostluk Kuşu
Tema: Paylaşmanın ve dostluğun önemi.
Ormanın ortasında, yaprakları o kadar sık ve dalları o kadar geniş olan devasa bir Gölge Ağacı vardı ki, yazın en sıcak gününde bile altı her zaman serin ve gölgeli kalırdı.
Ancak bu ağaç, sahip olduğu serinliği ve gölgeyi kimseyle paylaşmak istemeyen cimri bir ağaçtı. Kim ne zaman yanına gelse, ağaç homurdanır ve dallarını sallar:
"Uzak durun! Bu benim serinliğim! Gidin kendinize başka bir yer bulun!"
Yaz çok sıcak geçmiş, diğer tüm ağaçların yaprakları kurumaya başlamıştı. Kuşlar ve küçük hayvanlar sıcaktan bunalmış, yiyecek ve su bulmakta zorlanıyordu.
Dostluk Kuşu Cici, herkesin yardımına koşan, cıvıl cıvıl bir kuştu. Uçarak Gölge Ağacı'nın yanına geldi:
"Sevgili Ağaç," dedi. "Lütfen, sadece bir tek dalının altındaki gölgeyi paylaş. Arkadaşlarım yorgunluktan uçamıyor."
Ağaç, sinirle dallarını titretti: "Asla! Ben de zor kazandım bu serinliği. Paylaşmıyorum, gidin!"
Cici, üzülerek oradan uzaklaştı ve arkadaşlarıyla birlikte daha az gölgeli, zor bir yere sığındı.
Birkaç gün sonra, ormanda tarihin en şiddetli fırtınası çıktı. Şimşekler çakıyor, rüzgar ağaçları kökünden sökecekmiş gibi esiyordu. Tam bu sırada, bir şimşek, cimri Gölge Ağacı'nın en kalın ve en güzel dalına isabet etti ve dal, büyük bir gürültüyle kırılarak yere düştü.
Kırılan dal, sadece ağacı yaralamakla kalmadı, aynı zamanda ağacın köklerini besleyen ana su damarını da tıkadı. Fırtına dindikten sonra, Gölge Ağacı yavaş yavaş kurumaya başladı. Yaprakları sararıyor, dalları çatlıyordu.
Ağaç, "Ölüyorum..." diye inlerken, yanına Dostluk Kuşu Cici ve arkadaşları geldi.
"Sana yardım edeceğiz," dedi Cici.
Kuşlar, sincaplar ve karıncalar hep birlikte çalışmaya başladılar. Kırılan dalın ağır parçalarını yavaş yavaş kenara çektiler. Tıkanan toprağı kazarak su damarını açtılar. Günlerce, en yakın dereden ağızlarıyla su taşıyarak Ağacı suladılar.
Bir süre sonra Gölge Ağacı güçlenmeye başladı. Yeni, küçük yapraklar açtı. Utançla, Cici'ye baktı:
"Ben size kötü davranmıştım. Gölgeyi bile esirgemiştim. Neden bana yardım ettiniz?"
Cici, Ağacın çatlak gövdesine kondu ve şefkatle gülümsedi:
"Bizim gölgemiz seninle, senin gölgen bizimle büyür, Ağaç. Dostluk, paylaştıkça büyüyen tek şeydir. Hiçbir zenginlik, dostluğun sıcaklığı kadar önemli değildir."
Ağaç, bu büyük dersi sonunda anlamıştı. O günden sonra Gölge Ağacı, gölgesini cömertçe tüm ormanla paylaştı ve altında toplanan neşeli seslerle daha da büyüdü, daha da yeşillendi.
Ders: "Sahip olduğun güzellikleri paylaştığında, onlar eksilmez; aksine, en ihtiyacın olduğu anda sana geri dönecek dostluklarla büyür."
Yazar: Hüseyin TURHAL