Tomur Tomur Baharlar Gelsin Gönüllere

Her ne kadar dünyanın encamıyla birlikte farklı bir boyuta geçecek olsak da hayat seyrüseferinin zor şartlarının sonucunda hep
baharlar gizlidir. Çağıl çağıl eriyen kar, kırcıyla tomur tomur çiçeklere ve yeşilliklere kavuşuyor. Kocakarı soğukları ezile büzüle de
olsa geçip gidiyor. Acı poyraz, efil efil yağışlı lodos, alizeye; sımsıcak samyeli, kıbleye ve daha başka sıcak esen rüzgârlara dönüşüyor.
Elbette ki sadece kış sonrası bahar kavuşmaları olmuyor. Gönüller
ve simalarda baharlara kavuşuyor. Her yenibahar, insanların özün
de bulunan naif duyguları kabartıyor. Seciyesine, tıynetine ve şuuruna sirayet ediyor. Bal küpünden bal sızması gibi güzellikler taşınıyor. Ne ekersek onu biçeriz durumları da yaşanıyor.

İnanç merkezli cennet ve cehennem tasavvuru ve başkaca
reenkarnasyon gibi birçok yan anlayışının temelinde insan yok
mudur? İnsanlığın hasletleri, aşk, sevgi duyguları ve bütün sosyal
temler insanı böylelikle hayata bağlıyor. Kader-i ilahiyenin yanın
da bizlerin tercihleri ve cüzi irademiz de bunlara dâhildir. İnsanı
okuyan başka hâlleri de bunlara ekleyebiliriz. Bütün bu hasletlerin
özü, insanın kendisini tanıma noktasında bir göz aydınlığı olmaktadır. Bu baharlar, insanın öznesindeki devalüasyonların karşısında
bir panzehir hüviyeti taşımaktadır. Öyle ki bu güzellikler, insanın
kendi hayatının rotasındaki inhirafları düzeltmek için vazgeçilmez
görevler üstlenmektedir. Sıkıntılarla, zorluklarla ve en önemlisi de
ölümlerle karşı karşıya kaldığımız bu dünyamızda hayattan kam almak, farklı baharlara ulaşmakla mümkün olmaktadır.