🐛 4. Rüyaları Tamir Eden Tamirci Tırtıl 🛌
Büyük bir dut yaprağının üzerinde, ipekten bir evi olan özel bir tırtıl yaşıyordu. Adı Tıpış'tı. Tıpış, sıradan bir tırtıl değildi. O, ormanın en önemli mesleğini yapıyordu: Rüyaları Tamir Eden Tamirci Tırtıl'dı.
Gece olunca, tüm çocuklar ve orman sakinleri uyuyunca, Tıpış işe koyulurdu. Işıltılı ipek ipliği ve minik, gümüşten aletleriyle rüyalara süzülürdü. Eğer rüyalarda kırılmış bir sandalye, kaybolmuş bir oyuncak ayı ya da çözülememiş, yarım kalmış bir bulmaca varsa, Tıpış hemen oradaydı.
Bir gece, küçük bir kız olan Ece'nin rüyasına girdi. Ece, rüyasında uçamayan, söndüğü için üzgün olan parlak sarı bir balon görmüştü. Balon o kadar kederliydi ki, Ece de uykusunda kaşlarını çatıyordu.
Tıpış hemen işe koyuldu. Balonun kenarında, iğne ucu kadar minik bir deliği buldu. İpek ipliği ile o deliği nazikçe, görünmez olacak şekilde dikti. Deliği kapatınca, balon birden havayla doldu, havalandı ve gökyüzünde neşeyle dans etmeye başladı. Ece'nin yüzü anında yumuşadı ve derin bir nefes alarak huzurla uyumaya devam etti.
Sabah olduğunda Ece, uyanır uyanmaz kendini inanılmaz mutlu hissetti. Dün gece çok güzel bir rüya gördüğünü hatırlıyordu ama ne olduğunu tam olarak anımsamıyordu. Tek bildiği, içindeki minik bir üzüntünün gitmiş olduğuydu.
Tıpış ise dut yaprağında dinleniyordu. Gün içinde dinlenip, gece olduğunda tekrar işine devam edecekti. Çünkü o biliyordu ki, dünyanın en güzel ve en önemli tamiri, gözle görülmeyen kalpteki ve zihindeki minik kırıkları onarmaktı. Ve bu, bir kelebek olduğunda bile yapacağı en iyi iş olacaktı.
Küçük Not: Bazen en değerli iyilik, başkalarının göremediği yerdeki küçük bir sorunu çözmek veya onlara huzur vermektir. İyilik, bazen bir fısıltı kadar sessizdir.