3. Kayıp Denizyıldızı Parlak
Uçsuz bucaksız, masmavi okyanusun dibinde, adı gibi parlayan bir denizyıldızı vardı: Parlak. Parlak, diğer denizyıldızlarına hiç benzemiyordu. Herkes gibi kumda hareketsiz durup yosunlarla oynamak yerine, sürekli hareket eder, denizanası sürülerinin peşine takılır, yeni mercan resifleri keşfetmek isterdi.
Bir gün, sular alçalıp çekilirken, Parlak o kadar uzağa, o kadar derin bir keşfe çıkmıştı ki, ailesinin yaşadığı güvenli kumluk alana geri dönmek için çok geçti. Kendini büyük, ıslak bir kayanın üzerinde, tek başına buldu. Güneş, suyunu kurutuyordu ve Parlak'ın parıltısı azalıyordu. Çok korkmuştu.
Derken, oradan yavaşça geçen yaşlı, kabuğu yosun tutmuş bir kaplumbağa olan Tortu'yu gördü. Tortu, Parlak'ın üzüntüsünü fark edip başını uzattı: "Neden bu kadar kederlisin, küçük dostum? Suyun neden çekilmiş?"
Parlak, titrek bir sesle anlattı: "Kayboldum, Tortu amca. Keşfetmeyi çok seviyorum ama artık evime nasıl döneceğimi bilmiyorum. Hava kararıyor."
Tortu, yılların tecrübesiyle gülümsedi. "Keşif, hayatın en güzel yanıdır. Ama bilmelisin ki, her keşiften sonra eve dönmeyi bilmek, en büyük maceradır. Endişelenme. Seni yuvana, ait olduğun sulara geri götüreceğim."
Tortu, Parlak'ı nazikçe sırtına aldı ve yavaş ama emin adımlarla onu yeniden derin okyanus sularına taşıdı. Parlak, annesini ve babasını görünce o kadar mutlu oldu ki, tüm gücüyle parladı ve etrafı ışığıyla aydınlattı.
O günden sonra Parlak, keşfetmekten asla vazgeçmedi. Ama artık sadece ne kadar uzağa gideceğini değil, aynı zamanda eve geri dönmek için ne zaman durması gerektiğini de biliyordu. Çünkü öğrendi ki, ne kadar uzağa gidersen git, seni bekleyen bir yuvanın olması, seni her zaman güvende tutardı.
Küçük Not: Dünyayı merak etmek ve yeni yerler görmek harikadır. Ama en büyük güç, ait olduğumuz ve sevildiğimiz güvenli bir yuvamızın olduğunu bilmektir.