adına aşk diyorlarsa eğer ben hiç memnun olmadım
bak şimdi hüviyetim bile yok tanışmalara



trenler gidiyor trenlerin mecbur vagonları
askeri disiplin herşey tam nizami
etrafımda kimse kalmamış etrafım bomboş
oysa ben seni gözlüksüz görebiliyorum
parmaklarımı sayıyorum hepsi bir allah
44 numara deyince ayağıma büyük ortadoğu vuruyor
sonra haritadan düşüyorum topallarken



en son nerede kalmıştık diyorum hiç kimse hatırlamıyor
o kadar kan varki kırmızı tek tip elbise
yinede gökkuşağı köprü kuruyor pencereme
atlar koşuyor ilkin ve sırtı hiç binilmemiş
ölümden saklanmıyorum ölüm çok kolay bir bilmece
ben senden saklanıyorum ama güneş gölgemi çıkarıyor




sonra 28 gün şubat oluyor bilmiyorsun
karlar örtüyor damsız adresimi
kapıdan dışarı adım atasım yok
bir kış güneşi arıyorum ısınmaya
annem durduruyor kalbimi
bütün insanlar çocuk olup şımarıyor
bilmiyorsun Hepsi sırtımda ağırlığınca
bacaklarımın ağrısından anlıyorum kuşların bu kadar güzel uçtuğunu
çiçekleri seviyorum sonra ama onlar mezarlıkta açıyorlar
bilmiyorsun göl susuyor bir damla suyu
herşeye küsüyorum herşeye kendime bile
dilime kuşlar tünüyor bilmiyorsun