Herkese bir şeyler anlattım ama,
Ben bana hiçbir şey anlatamadım.
Kimi “veli” dedi, kimisi “deli”,
Ben bana hiçbir şey anlatamadım.

İlim deryasında damla olamam,
Haksızlığa karşı susup kalamam.
Bilsem şah olacam, çanak yalamam,
Ben bana hiçbir şey anlatamadım.

Dilim dikenlidir, biraz da sivri,
Galiba kapandı adamlık devri.
Geri vitesim yok, tam gaz ileri,
Ben bana hiçbir şey anlatamadım.

Yolumuz bellidir, izimiz belli,
Arkamızdan kalan tozumuz belli.
Biz boş konuşmayız, sözümüz belli,
Ben bana hiçbir şey anlatamadım.

Yoluma hep diken çeper ördüler,
Doğruluktan defterimi dürdüler.
Diyardan diyara sürgün sürdüler,
Ben bana hiçbir şey anlatamadım.

Dürüstlüğüm miras bana atamdan,
Fırtınalar kopsa çıkmam rotamdan.
Kula kul olmadım, korkmam çakaldan,
Ben bana hiçbir şey anlatamadım.

Çocukluktan beri çizdim yolumu,
Dostlar kırdı kanadımı, kolumu.
Gözlerimden akan yaş mı, dolu mu?
Ben bana hiçbir şey anlatamadım.

Babamdan aldığım nasihat şudur:
Diyordu “İsrafil, eğilme, dik dur.
Sevilmez doğrular, hakikat budur.”
Ben bana hiçbir şey anlatamadım.

14.03.2025
İsrafil Bilican