Birlik içtimadaydı. Komutana tekmil verildikten sonra, Komutan:
“ Bu gün Birliğimize katılan yeni Astsubaylar var. Hoş geldiniz. Yeni bir hayata başladınız. Yeni gelenler bir adım öne çıksın”
Çiçeği burnunda üç Astsubay öne çıktık.
“ Size okulda öğretildi. Ama bir kere de ben sorayım. Astsubayların rütbelerini kim sayacak?”
Birbirimizin yüzüne baktık. İçimizden biri el kaldırdı. Bütün rütbeleri saydıktan sonra son rütbeyi söyledi. Astsubay Kıdemli Başçavuş. Arz ederim Komutanım.”
“Bitti mi?”
Biz suç işlemişçesine, korkmuştuk. Komutan fark etti. Hafif bir tebessümle devam etti:
“Biz muvazzaf askerlerin kayıtlara geçmeyen iki rütbesi daha vardır. Emekli asker. Rahmetli asker. Sizler gençsiniz. Gençliğin verdiği bazı hatalarınız olur. Bizler siz yetişene kadar hatalarınız çok boyutlu değilse hoş görürüz. Ordudaki hizmetiniz, eğer şehit ya da gazi olmazsanız bir gün bitecek. İşte asıl sorun o iki rütbe arasında başlayacak. Çocuklarınız olacak. Belki de çocuklarınızın çocukları. En zor terfi bu arada olacaktır. Son rütbeyi almadan rahmetli asker olmadan yani. O dönemi çok iyi değerlendirmeniz lazım. En zor terfi o dönemdedir. Birçoğunuz fakir aile çocuklarısınız. Cebiniz para görecek. Serde gençlik var. Dağıtmayın kendinizi. Geldiğiniz yeri unutmayın. Hele ananızı, babanızı hiç unutmayın. Size silah verilecek. O silah kılıfından ancak Vatan korunması için çıkar. Şımarmayın. Bu millet dişinden tırnağından artırdığı paralarla veriyor maaşlarınızı. Paranızın kıymetini bilin. Birkaç sene sonra anneniz, babanız –hadi oğlum mürüvvetini görelim- diye sizi evlendirmeye kalkacaklar. Ismarlama evlenmeyin. Eşinizi iyi seçin. “

Çok Komutan gördüm içlerinde baba dediklerimiz de vardı. Komutanlığı Allah tarafından kendine bahşedilmiş bir ikram olduğunu düşünenler de...