Gece, Munzur’un üzerine ağır ağır indi. Yıldızlar gökyüzünde birer fener gibi parlıyordu. DersimliKiz evine döndüğünde defterini masanın üzerine bıraktı. Elleri defterin kapağında dolaşırken içinden bir fısıltı yükseldi: “Artık yalnız değilsin.”
Defteri açtı. Sayfalar arasında gözyaşı izleriyle karışmış eski cümleler vardı. Onlardan biri dikkatini çekti:
“Kayıplar insanı öldürmez, ama yaşarken mezara gömer.”
Bu satırları yazdığı günü hatırladı. O gün, hayatında en sevdiği insanı toprağa vermişti. O günden sonra kalem onun nefesi olmuş, sayfalar kalbinin tek dostu. Gündüzleri gülümserken, geceleri bu deftere gözyaşlarını saklamıştı.
Ama şimdi… şimdi bir yabancı çıkıp gelmişti. Adı Baran’dı. Ve onun gözleri, DersimliKiz’in en derin yarasına dokunmuştu.
Pencerenin kenarına oturdu. Uzaklarda dağların gölgesi vardı. Kendi kendine mırıldandı: — Acaba bu bir tesadüf mü, yoksa kaderin sessiz adımları mı?
Birden aklına Baran’ın söylediği söz geldi: “Kalbinin dili, toprağının dilidir.” Bu cümle, yüreğinin en derin yerine kök salmış gibiydi.
Defterine yeni bir satır ekledi:
“Köklerime dönerken, belki de seni bulmak için yazılmış bir kaderim vardı Baran…”
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.
