Kur’an okur dilimiz, Hakk’a bende oluruz,
Ali’nin kapısında biz kendimizi buluruz.
On iki İmamların nuruyla aydınlanıp,
Kerbela çölünde susuz kandı oluruz.

Mürşidin nefesidir bizi böyle coşturan,
Gönül ummanına deryalarca koşturan.
Aziz Dede pirimdir, karanlığı aştıran,
O’nun gül bahçesinde birer fidan oluruz.

Arı olup konarız biz hakikat gülüne,
Düşmeyiz cahillerin o bitmez kem diline.
Teslim ettik özümüz Muhammed’in eline,
İrfan meclislerinde tatlı lisan oluruz.

Sıdk ile sarılmışız, dönmeyiz ikrardan biz,
Yıkayıp kalbi geçtik, kirden ve kibirden biz.
Gönül gözü açıldı, gördük o nurdan biz,
Birlik makamında bir tek canan oluruz.

Turhal’ım bu yollarda tozlara belenmişiz,
Aşkın süzgecinden biz defalarca elenmişiz.
Şu fani dünyada dertle, sabırla bilenmişiz,
Hakikat yolunda tozlu kervan oluruz.