Akşam, eşinin lezzetli yemeklerini afiyetle yiyen Şeref bey, cebinden çıkardığı küçük kadife kutuyu biricik eşinin eline sıkıştırırken minnet doluydu ona karşı...,."Kırk koca yılı devirdik omuz omuza hatunum...Ne güzel anılar biriktirdik seninle. Hakkını ödemem imkansız biliyorum ama..." Feriha hanım usulca eğildi eşine doğru. Olur mu öyle şey Şeref bey? Ailemiz senin kanatlarımın altinda gelişti hep. İki güzel kalbin ritmi neşeli radyo müziği ile hızlanmıştı. Sevgili eşine sevgiyle bakan bu adam, devletine, milletine saygısı ve derin bağları olan bir insandı. Mahalleli ona Adam gibi adam diye boşuna lakap takmamiştı. İnsan, namıyla yaşar şerefiyle anılır derdi hakim babası. Evin reisi bu derin düşüncelere daldığı sırada, Feriha hanım nazikçe servis tabaklarını dizmisti masaya... Geçmişin tatlı anılarını içinde yaşatan bu ailenin tek eksiği gurbette çalışan cocuklarıydı. Şeref bey duvardaki kızının resmine işaret ederek eşine seslendi:Baharın izni ne zaman başlar hatun?Prensesimi çok özledim" dedi hasretle. Gelecek bey haftaya gelecekmiş sabırlı ol...Ah evlat! Burnumda tütüyor kaç gündür rüyalarımdan gitmiyor...Ah hayır olsun efendi...Allah yavrumuzu bize bağışlasın...Bu sözleri bitmeden telefonu çaldı uzun uzun. İstemsizce cevap verdi:"Alo! Kimsiniz? Bu telefon numarası kızımın ama siz siz kimsiniz?" Telefondaki ses çatallı bir erkek sesiydi haşin ve serserice cevap verdi:"Bak teyze vaktini almadan dinle beni... Kızın çok yaktı canımı çok oynadı duygularımla yıllarca...Az önce tak etti canıma sıktım şakağına kurşunu...Ama bunu o istedi. Yemin olsun illet etti. Benden bilme kendi belasını buldu. Onu kurtardım bataklığından anlayacağın..." Kadın, buz kesmişti adeta...Duyduklarında inanamadi bir an. Eşine bakarken acı bir çığlık attı ve baygın bir halde sandalyeden yere düştü.Seref bey, eşini kucakladı ve kuvvetle sarstı. Masadaki sürahiyle yüzünü ıslatırken edinin sayıklar halde anlattıkları karşısında gözyaşlarına boğuldu.Feriha hanımın çığlığı sokağa gitmişti bile..Eş dost evi doldurmuş olan biteni anlamaya bir nevi hafiyelik yapmaya çalışıyordu. Komşusu Meral teyze, komiser oğlunu arayıp olanları hararetle anlattı ve:"Serhat oğlum, gözümün nuru yetiş koş...Çocukluk arkadaşını bul bakalım o sapık ne yapmış kıza...Dedikleri doğru değildir inşallah...Kurban olduğum Rabbim koru Bahar kızımı ne olursun...." Konuşması biter bitmez bindi ekip arabasına Serhat. Baharın ölmüş olma ihtimali, annesi gibi onun da içini yakmıştı. Acı sirenler, kalbini küt küt attırıyor hızla seyreden araçtaki telsiz konuşmaları zihnindeki anıları canlandırıyordu." Alaca sokak no 7 de cansız bir genç kızın cesedi bulundu komiserim. Kimlik tespiti için evi didik didik arıyor ekipler. Apartman sakinleri, on dakika önce bir silah sesi duyduklarını söylemişler. Sokağın bütün çıkışları sarıldı efendim. Katilin yakın bir yerde saklanmış olması lazım". Serhat, öfkeyle haykırdı:Hangi deliğe girerse girsin bulun şu seref yoksununu çabuk!"