SÖZÜN ATEŞİ
Bazı sözler vardır…
Henüz ağızdan çıkmadan
kalbi alev aldırır.
Dudakta durmaz,
göğsün içinde büyür,
insanın yüreğini yakar, kavurur…
Sonra dışarı döküldüğünde
artık sadece bir cümle değildir;
bir kaderdir.
Ben sana söyleyemediğim her sözde yandım.
Bunu kimse anlamadı.
Dillerim durdu, içim konuştu,
ama sen yine de duydun içimdeki gürültüyü.
Benim harflerim senden utanırdı,
çünkü sen bir insana sığmayacak kadar
büyük bir anlamdın.
Sana söylemek istediğim her şey
içimde kor gibi kızardı:
İtiraflarım, sakladıklarım,
dizlerime çöktüren arzularım,
kalbimde kabaran dalga dalga duygular…
Hepsi
bir ateşin kenarında oturur gibi
içimi yaktı.
Ben seni anlatamadığım her gün
biraz daha yanmayı öğrendim.
Sözsüz kalmak bir cezaysa,
ben bu cezayı gönüllü çektim.
Çünkü biliyordum:
Söylesem kaybederdim,
susmasam yanardım.
Benim ateşim susmaktan yanaydı.
Yine de bazen dayanamıyordum;
içimdeki yangın göğsümü çatlatacak gibi
dışarı çıkmak istiyordu.
Adını söylemek bile
bir günahı işler gibi ürkütüyordu beni.
Ama günah dediğin şey,
bazı insanlarda
sevdanın şahitliğidir sadece.
Benim içimdeki söz
ateşten bir köpekti,
dudaklarımı tırmalar,
boğazıma dayanır,
çıkmak isterdi.
Ben tutardım.
Çünkü bazı sözler
erken söylenirse ölür,
geç söylenirse öldürür.
Ben zamansızlığın oğluyum.
Sen ise zamanın ta kendisisin.
Sana söylemek istediğim her kelime
bana göre geç,
sana göre erken,
hayata göre sonsuzdu.
İçimdeki ateş
bazen öyle büyürdü ki,
yansam da yanmasam da
aynı acı…
Aşk böyle bir şeydi işte:
Söylesem tutuşuyordum,
susmasam kül oluyordum.
Hangisini seçsem zarardı
ama senin uğruna zarara da razıydım.
Bir gün söyleyemediklerim beni boğacak sandım.
Kalbimi avuçlarıma alıp
senin kapına bırakmak istedim.
"İşte bak, bu kadar yandım," demek istedim.
"Bu yangın senin yüzünden değil,
senin yüzünle başladı" demek istedim.
Ama sustum.
Çünkü bazen aşk
susmanın ateşinde olgunlaşır.
Benim içimdeki sözler
pişmiş bir dua gibi ağırlaştı,
yandı, kavruldu,
ama ölmedi.
Ben seni söyleyemediğim her sözde
bir kere daha sevdim.
Aşkım konuşmadığım cümlelerin küllerinden
yeniden doğdu.
Sözün ateşi beni yaktı,
ama o yangında ben
“ben” olmayı öğrendim.