Çünkü zaman, kimsenin avuçlarında tutamadığı ince bir kum gibiydi…
Aslı ve Rüya büyüdükçe evin içindeki kahkahalar da, heyecanlar da büyüyordu. Dün minicik bebektiler, bugün okul yolunda birbirlerinin ellerini tutan iki prenses olmuşlardı.
Hacı Ahmet, takvimden düşen her yaprağa bakıp içinden şöyle geçirirdi: — Demek ki ömrümden bir gün daha kızlarıma hediye ettim…
Zeynep Nisa ise sabah kahvaltılarında kızlarının saçlarını tararken, — Dün bana “anne” demeyi yeni öğrenmiştiniz, şimdi harfleri bir bir yazıyorsunuz, diye iç geçirirdi.
Zaman onların hayatına hem hüznü hem sevinci katıyordu; ama en çok da aile olmanın kıymetini öğretiyordu.
Bir gün, bir bakmışsın Aslı ile Rüya koca kız olmuş, sahnelerde dans ediyor; bir gün, bir bakmışsın kendi çocuklarına masallar anlatıyor…
Ama o gün geldiğinde bile, Hacı Ahmet ve Zeynep Nisa için onlar hâlâ ilk defa “anne” ve “baba” dedikleri o minik yavrular olarak kalacaktı.
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.
