Değerli okuyucu,
Elinizdeki bu kitap, yalnızca iki gencin imkânsız aşk hikâyesi değil; aynı zamanda Adıyaman coğrafyasının ağır, gelenekle yoğrulmuş ruhunu ve bu ruhun genç kalpler üzerindeki yıkıcı etkisini anlatan bir ağıttır.
"Aşk Acısı"nı kaleme alırken, ilhamımı hep o bereketli ama bir o kadar da çetin topraklardan aldım. Adıyaman'ın tütün tarlaları, bana göre sadece bir geçim kaynağını değil, aynı zamanda bu toprağın katı ahlakını ve yazgıyı temsil eder. Tütün, zahmetli bir mahsuldür; tıpkı bu coğrafyada filizlenen her saf sevda gibi. Büyütmesi zor, koruması meşakkatli, ama nihayetinde bağımlılık yapan.
Roman kahramanlarım Ahmet ve Zeynep, o coğrafyanın kaderine boyun eğmeyen, sevdaları uğruna her şeyi göze alan o inatçı gençleri temsil ediyor. Onların mücadelesi; aile baskısına, namus kavramına sığınmış otoriteye ve paranın gücüne karşı verilen onurlu bir savaştır.
Bu eseri yazarken amacım, aşkın coğrafya ve sosyal sınıf tanımadığını, ancak o coğrafyanın yasalarının aşka biçtiği bedelin ne denli ağır olabileceğini göstermekti. Aşkın kendisi bir acı mıdır, yoksa o acı; aşkı yaşama izninin verilmemesinden mi kaynaklanır? Bu sorunun cevabını, romanın son sayfalarında, o yorgun Adana treninin penceresinden dışarı bakarken bulacağınızı umuyorum.
Bu roman, tüm yasak sevdalara, kalbi için savaşanlara ve hayatı boyunca hiçbir duvarın arkasında kalmayı kabul etmeyen yiğit ruhlara adanmıştır.
Keyifli okumalar dilerim.
Hüseyin TURHAL
Kasım, 2025