Aşk Acısı

Bu, toprağın acı tadını bilenlerin hikâyesidir.
Adıyaman'ın yorgun toprakları, sadece tütün değil, aynı zamanda gizli sevdaları da büyütür. Güneş, kavurucu bir hançer gibi gökyüzünden inip tütün fidelerinin ipeksi yapraklarını yaktığında, her şeyden önce kalpler yanar.
Ahmet, bu toprağın tozunu yutmuş, bileği nasırlı bir gençti. Zeynep ise, aynı tarlanın sınırında açmış, yasak bir çiçeğin zarafetini taşıyordu. Aralarındaki mesafe, sadece bir sulama hendeği kadardı; oysa o hendek, yüzyıllık geleneklerin, kan davalarının ve ailenin görünmez duvarlarıyla örülmüş, aşılması imkânsız bir uçurumdu.
Onların aşkı, tütünün en alt yaprağı gibiydi; çabuk sararan, hızla kuruyan ve yakıldığında dumanı acı olan... Her bakış, gizli bir fısıltı; her nefes, tehlikeli bir yemin demekti.
Bir yanda köyün güçlü, otoriter gölgesi İlyas Ağa; diğer yanda iki gencin, yazgıyı değiştirmeye ant içmiş deli cesareti. Aşk, toprağın kanunlarına karşı geldiğinde, kaçış kaçınılmazdır.
Peki bu kaçış, iki genci özgürlüğe mi taşıyacak, yoksa Adıyaman'ın o kavurucu güneşi altında, romanın adını yazdığı Aşk Acısı'na mı mahkûm edecek?
Bu hikâye; tütünün bereketiyle sevdayı, toprağın kararlılığıyla kaderi çarpıştıranların öyküsüdür.