(Güzele Aşk Özlemi)

Beni bir lâhza sensiz kılsa bî-huzûr devrân,
Tenimden cânımdan ey yâr âşikâr eyler firkân.

Cihânı ben neylerim ger sen gülistânım olmazsan,
Düşer virâneye sensiz bu bî-çâreye her yan.

Ne bağda gül açar sensiz ne bülbül eyler âh ü zâr,
Benim derd-i hicrânım cihâna sığmaz ey cânân.

O zülfün her telinde bin belâ gizler imiş meğer,
Karâr etmez gönül ondan yana meyl eyler her zaman.

Kemân-ı ebrûyâ kurban bu çeşm-i âhûdan korkar,
Ki cana kasde eyler ol nigâh-ı mest-i fettân.

Cemâlin şemsine döndü bu sînemdeki pinhân âh,
Ne denli saklasam yakar, eyler beni perîşân.

Ne hâcet gayrı yârin vasfına her sözü demeye,
Senin hüsnünle pâyansız olur şöhret-i devrân.

Bu âşkın nârına yandı vücûd-i Âşık TURHAL,
Visâlinle bu derd-i aşka kıl dermân-ı ihsân

Hüseyin TURHAL