Aziz Dede’nin 1966'daki vefatından sonra Yedioluk Köyü, Anadolu’nun manevi haritasında önemli bir ziyaretgâh olarak yerini almıştı. Köyün tepe eteğinde yükselen, sade ama kudretli betonarme türbe, Dede’nin ruhani mirasının simgesiydi. Mezarının üzerindeki kubbe, sembolik olarak onun manevi göğü temsil ediyordu.
Dede’nin sağlığında başlayan ziyaretler, vefatından sonra katlanarak arttı. Türbenin ünü, çevre illerin ötesine yayılmıştı. Ziyaretçiler, değişik dilekler için geliyorlardı; ancak iki ana grup vardı ki, onların Aziz Dede’ye olan inancı sarsılmazdı:
Romatizma Hastaları: Dede’nin sağlığında deliren hastaları "Çık şeytan!" diyerek iyileştirmesi ve hastalıklara derman bulması, özellikle kemik ve eklem ağrısı çekenlerin buraya akın etmesine neden oluyordu. Onlar, Dede'nin ruhani gücünün, bedensel acıları dindireceğine inanıyorlardı.
Çocuğu Olmayan Kadınlar: Ehlibeyt soyundan gelen, bereket ve şifa sahibi olduğuna inanılan Aziz Dede’nin himmetinin, nesillerini devam ettirme umudu taşıyan kadınlara yardım edeceğine dair derin bir inanç vardı.
Ziyaretler genellikle haftanın en kutsal günü olan Cuma günleri yoğunlaşırdı. İnsanlar, sadece mezarı ziyaret etmekle kalmıyor, Dede’nin hayatı boyunca savunduğu “Kalbini temiz tut” ve “İyilik yap” düsturlarını anımsamak için buraya geliyorlardı.
Ob Aziz Şenlikleri
Aziz Dede’nin manevi mirasını ve insanı kucaklama felsefesini yaşatmanın en somut yolu, her yıl düzenlenen Ob Aziz Şenlikleri oldu. Dede'nin sağlığında başlayan bu gelenek, onun ebediyete intikalinden sonra kurumsal bir hal almıştı.
Her yıl 11 Mayıs tarihinde, Yedioluk Köyü ve türbenin etrafı, yüzlerce, hatta binlerce ziyaretçiyle dolup taşardı. Şenliklerin amacı, sadece Aziz Dede’yi anmak değil, onun bıraktığı dört temel mirası yeniden yaşamaktı:
Birlik: Türk, Kürt, Alevi, Sünni ayrımı yapılmaksızın bütün insanlar bir araya gelir, Dede’nin kucaklayıcı ruhunu canlandırırdı.
Tevazu ve Paylaşım: Parayı sevmeyen Dede’nin anısına, şenliklerde lokmalar dağıtılır, yoksullar doyurulur ve bu büyük dayanışmayla iyilik yapma düsturu yerine getirilirdi.
Müzik ve Nefes: Üç telli cura çalınır, deyişler söylenir, Dede’nin manevi yolculuğu nefesler eşliğinde anlatılırdı.
Ob Aziz Şenlikleri, Aziz Dede’nin sadece bir mezar değil, diri bir öğreti olduğunu kanıtlıyordu. Onun kerametleri, artık menkıbeleşmiş bir tarih olarak değil; Yedioluk'a gelen, şifa dileyen ve birlik arayan her kalpte yeniden canlanıyordu. Dede’nin türbesinin etrafı, sevenlerinin düzenlemeleriyle her geçen yıl daha da genişlemişti.