Yurda gönül vermek laf ile olmaz
Bir de askerliği yapıver gayrı
Askerlik yapmayan, hiç kıymet bilmez

...

Gidip sağ selamet gelesin oğul
Vatan sevmeyenin dinmez yarası
Görevine sadık kalasın oğul

Üstüne astına edepli davran

...

Bu mevsimde, yaylalarda sarı yaban gülleri,
Bahar gelmiş, çiçeklenir elmaların dalları...
Bitti işte vatan borcu, yettim gayrı oyy anam,
Uzar, uzar da tükenmez, aah, sılamın yolları...


...

anılar canlanır gözümde
kışları çetin geçen Erzincan ın
koğuş saçağından sarkan buzları
kabze gibiydi elimizde
en güzel duygularımızla

...

Bir hainin eli bizi kana bular...
Gencecik ülkemde omurgasız canavar..
Biz kurduk siz mi yıkacaksınız be hayvanlar...

Yollarda geçecek benim ömrüm..

...

Ben bir garip serseriyim
İnsanların eseriyim
Ona buna köle değil
Türkiyemin askeriyim

...

Rıza askere gittiğinde korkuyordu iğne vurundu bir ay etkisinde kaldı, komutanı gözünün önünde bir adamı yaka paça dövdü adamın ağzı burnu kan oldu. Rıza’nın en çok korktuğu şey ise gece nöbetiydi, karanlıktan çok korkardı. En sonunda korktuğu başına geldi. Nöbeti yazan asker geldi Rıza Cesur! Rıza Cesur! 01.00-03.00 nöbeti için 5 numaralı nöbet yerine marş! Marş!

(Rıza elleri kolları titreyerek) “Yahu ben korkarım gidemem oraya. Ben karanlıklardan korkarım Allah rızası için komutanım elini ayağını öpeyim beni götürmeyin sabahleyin tutayım nöbeti hem de 6-7 saat hiç fark etmez.”

(Komutan Rıza’yı sakinleştireceği yerde) “Yavrucuğum neyden korkuyorsun söylesene. Gittiğin yerde öyle fazla bir şey yoktur. Çakal, domuz, yılan, ayı filan vardır da başka bir şey yoktur” …

...

Aynı köyden çıkıyor yirmi bir delikanlı.
Ana baba bakıyor; yüreği hafakanlı.
Asker ocağı bize peygamber ocağıdır
Kansızlar bu ocağa; demesin, eli kanlı.


...

Haydi, şehit olmaya Giyin ak kefenleri
Türk denen ırk geliyor Türk-İslâm neferleri.



...

...