Anlamamýþýz dini, oysa çok günah vardý...
Hepsi türbansýzlýksa, biz boþ yere korkmuþuz!
Eskiden tüm hocalar, ne günahlar sayardý!
Meðer biz bu konuda, ilkokuldan terkmiþiz...
Ayaðýnda sandalet, kot pantolon ve bluz…
Allah var baþý örtük, türban üstünde gözlük!
Kafada tam bir topuz, kaþlar cýlýz mý cýlýz!
Tesettür arýyorum, elimde büyük sözlük...
Bizim hoca derdi ki: “Kadýnýn tek parmaðý
Görünse tüm hanenin, bet/bereketi kalmaz!”
Görseydi o rahmetli, ojelenmiþ týrnaðý;
Sanýrým bu havadan, bir nefes bile almaz!
Ýþin tüm cýlký çýktý, eþarp, türban olunca…
Sesi bile mahremken, doldu kýzlar podyuma!
Veliler saç baþ yoldu, sahnelere dolunca;
Þimdi erkeklerimiz girdi sanatoryuma...
Türbanýn icadýyla, israf haramdan çýktý...
Yalan, rüþvet ve gýybet, oldu kökten mübarek!
Asrýn tesettür tarzý, Ýslamiyet’i yýktý!
Böyle fetvalar varken, ter dökmeye ne gerek...
Gelin, þu iþi baþtan doðru, dürüst yapalým!
Ne eski hoca olsun, ne þimdiki þýhýmýz...
Býrakýp totemleri, bir Allah’a tapalým!
Günahtan kurtulalým tüm çýkmadan mýhýmýz...
Antalya-2016/02
Sanatoryum: Verem hastalarýnýn bakýldýðý hastane…
Mahrem: Dinen ve þer’an müsaade olunmayan…
Mýh: büyük çivi, nal çivisi…
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.