I- Yaðmuru esmerdi bu þehrin ve siyaha çalardý ýslaklýk pencere pervazlarýnda unutulurdu kýrýk dökük unutkanlýklar çýplak ayaklarýyla yürürdü yalnýzlar ve yalnýzlara yoldaþ karýncalar denizi yoktu bu þehrin, gözlerinin okyanusuna gömülürdü mendillerle uðurlanan gemiler.
Kutsal þarap siyahýydý, tren garýndan yükselen dumanlar çocuklarýn çýðlýðýna karýþýrdý pencereden sarkan göðün mavisi korkuyla ecel arasýna gizlenen idamlýk ayaklar cinayete kurban edilirdi bu þehrin uçurumunda avuntusuz þarkýlar mýrýldanýrdý sokak satýcýlarý soðuk bir karanlýðýn ayazýnda.
Balkonlardan sarkan sardunyalar saçlarýn gibi serpiliyordu kaldýrýmlara. yaðmuru esmerdi bu þehrin ve siyaha çalardý ýslaklýk. rutubet topraðýna iþlemiþti bu kentin ruhumu ýslatýyordu acý yaðmurlar. yaralý cümlelerden þiir tutuþturuyordum görmediðim uzaklarý, yaþamadýðým aþklarý anlatarak kuru bir yaprak ve nar misali daðýlýyordu sözcükler ahþap yanýðýnda mum ýþýðýnýn.
II- Gecenin þavkýna dümdüz sessizlikler düþüyor þimdi çocukluðumun eskimiþ yanlarý hep keþkeler saklýyor hasýr altýna sakladýðým aðlayýþlarýmý býrakýyorum bu þehre anýmsadýðým tek bir þey var ‘’ üþümek kadar sancýlýydý aþk ’’
Hava kadar kirli ruhlar, sorgusuz sualsiz yaktýlar þehri bir yaný çakal bir yaný çatal bir ses týrmalýyordu kulaklarýmý beton yüzlerde isyan cümleleri iþitiyordum karanlýk yokuþlarýnda inþirah diliyordum kristalleri buz tutan dünyada nefes alma savaþý veriyordum.
III- Kayboldu bir bir ve gittiler ihtiyar çocuklar uðrunda ölünesi sevdalar yaþayan kadýnlar kendimle baþbaþayým þimdi adým baþý mezar simsiyah bulutlar akýyor þehre ateþ ve sudan ateþ yanar su üþür ve dilimde yoruldu harfler.
Hangi çölün kapýsýndayým ne serap ne heyula ey yýkýlasý kentler ! neden yenik düþtünüz þeytana ? halbuki masumdu kelebekler, yüreði mühürlü anneler meczup bir keþiþ gibi kaç kez sürgün edildim sana ben kimseye aðlamadým, aðlamasýn kimse bana.
ARÝF OLGUN YEÞÝLYURT
Sosyal Medyada Paylaşın:
ARİFOLGUN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.