Yorgunluğum Sen Değilsin

Bugünler de yorgunluðu ne de çok yakýþtýrýyorum kendime,
Kýzsana bana
Yorgunluðum sen deðilsin
Öldüresiye iki laf etsene

Kutsal’lara ihanet aldýðýmýz nefes
Gidelim buradan,
Bir yoksula acýmadan bakabilmeyi öðrenmeden dönmeyelim
Gidelim buradan,
Zenginlerin pisliðini fakirlerin temizlemediði zaman da dönelim

Ne çok þeyler birikti sana anlatacak
Ne çok özlemiþim sana anlatmayý

Kalbin de kurþun saklayan çocuklar þahit,
Uçurtmalarýn da sahibi yok artýk

Asýrlar öncesine git sen
Hani þu, hakkýnda âyet’ler inen isimsiz kýz çocuklarý zaman’ýna,
Kumlara, nefessiz kalýþlara
Gecenin sessiz karanlýðýna
Annelerin çaresiz an’larýna git

Babalarý tarafýndan atýlmasýna raðmen,
Son cümlesi ’babacýðým’ olan kýz çocuklarýný al rüyâ’na,
Sar onlarý, sarmala
Bir buse kondur yanaklarýna
Sonra,
Al o kýzlarýn merhametini
Savur þehrin kucaðýna

Sonra dön bak yaþadýðýn zamana,
Küçük kýzlarýn makyajlý simalarýna
Kreþlerde annesiz çocuklara
Aç bak gazetelerin üçüncü sayfalarýna;
Ýntiharlara,
Açlýklara,
Tecavüzlere...

Þimdi Kutsal kitaplarda arýyorum bizi
Hiç olmazsa cümleler de yanyana oluruz diye,
Ki Güzelim ne çare;
Sen ayet ayet cennet ehlindensin
Ben sûre sûre cehennem ehli!

Bugünler de yorgunluðu ne de çok yakýþtýrýyorum kendime,
Kýzsana bana
Yorgunluðum sen deðilsin
Öldüresiye iki laf etsene





















Sosyal Medyada Paylaşın: