dað baþýnda bir baþýnasýndýr yapayalnýz bir baþýna ceketin omuzlarýndadýr içmiþsindir avuç avuç, kanamamýþsýndýr, ya bir pýnardan buz gibi akan ya da daðlardan inip gelen kar suyundan avuçlarýný doldurup kocaman-kocaman yüzüne çarpmýþsýndýr su!
kollarýný suda tutmuþsundur mendilini ýslatýp baþýna sermiþsindir önünde uzayýp giden yolda artýk daha güvenli, iþtahlý, diri daha güçlü adýmlar atmaktasýndýr. içinde huþu!
ýslýkla içinden geldiði gibi güzel günlerdeki türkülerden biri ve sevdiklerin-dostlarýn güzel anýlar üzerine süslersin düþlerini “-iþte” dersin “-yaþamak bu” mis kokulu hava, zümrüt yeþili toprak ve memleket suyu
“-þe(hi)r de mapýs hayatý yaþayoz valla nerde ayak basacak bi garýþ toprak her goyun kendi bacaðýndan asdýlýyo, kim kime dum-duma nerde “aç mýsýn” “açýkta mýsýn” bi halýný soracak bi gonþu nerde kölge gerecek bir dal, nerde soðukdan goruyacak bir kuytu”
“-sabahýn seherinde evden iþe, servise geç galma telaþasý içinde gecenin leylisinde eve bu ne kira, bu ne taksit, çay paran kalmaz cebinde sarýlamazsýn, karþýna alýp yüzlerine bakamazsýn çocuklarýnýn “-su ver” diyecek yüzün yoktur eþine keþke dememek kaygýsý, korku!
hele bi de bazý arkadaþlarýn ký ðibi haným da çalýþýyosa dünyanýn öte taa tarafýnda sabah kalkacak çocuðu hazrlayýp bakýcýya býrakacak iþe yetiþip akþama kadar çalýþacak yetiþip, alacak-üþütmeyecek çocuðu!
akþama eve gelip, yemek hazýrlacak yiyip kaldýracak, bulaþýðý yýkacak çocuðun altýný alacak, mamasýný hazýrlacak, bulaþýk yýkacak, “hayat müþterekdir” diye yardým etsen ne olacak etmesen ne olacak evlilik mi bu!
bunun adý evlilik bunun adý yuva, olacak bu çocuk böyütmek olacak bu çocukdan vatana millete hayýr umulacak öksüz-yetim olsa hadi dersin ki adý belli peki ne bu!
sizden eyi olmasýn bi arkadaþ deyo ku; “-valla iþden geliyon çocuk uyumuþ ertesi ðün, uyandýramayoz a(ð)lamasýn deye” çocuk “anne” deye bakýcýsýna deyomuþ buyur.. þimdi ne oldu!
hafta sonu uyanýp da bakýcýsýný göremeyinþe basýyomuþ aðýdý-fuðaný “-nalet ossun” deye gahrediyomuþ þerli amir-memur da olsa dýþardan geleni horsunuyomuþ kimse inmin-cinmin sormayomuþ köyde býrakmýþýz gonþuluðu!
eyisi mi þerde gazansan bile; çoluk-çocuk evin-barkýn köyde duracak diyecen ki; anam-bobam-akrabam çocuk; kendi akrannarýynan, hýsým-akrabanýn arasýnda galacak döðüþecek, oynaycak, sen de iþini bitirince… gelip köyde baca(ðý)ný çelip oturacan gafan dinç olacak ………..ves-selam” emme doru, emme yannýþ böyle emrediye hafsalam gafamýn aldýðý bu!
DÝPNOT horsunmak: hor gözmek, hakir görmek, dýþlamak, aþaðýlamak
SÖÐÜTLÜ ÇEÞME Resim için Sn Nuri Öztürk’e teþekkürler
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.