Emanet vatanýmda dalgalanmazsa bayrak.
Gaflete dalan bizi, sefa yordu yoracak,
Haydi Kenan’ým uyan, Vatanýn bu Albayrak.
Yurdumun semasýnda, dikçe durdu duracak.
Durdurmam damarýmda bayrak boyalý kaný,
Nafile uðraþmayýn, böldürmem ki vataný,
Bilmez mi Çanakkale, bu toprakta yataný,
Unutturup hainler hayal kurdu kuracak.
Yerinde duramayan, bordo bereli yeldim
Bir kalleþ hainin pususuna denk geldim,
Vurulurken göðsümden, öyle kabaran seldim,
Hepsi küçük bir bomba, beni yardý yaracak.
Yaralandým Allah’ ým. Bu millete dirlik ver.
Bu karanlýðý kapatýp gerçeði gözlere ser.
Yurdumu dileyeni, kovalým birer birer.
Soðuyan bedenimi, ölüm sardý saracak.
Al rengini görüp de, seni daim sayanlar,
Tükenmeyen nefesi, alýp verip yayanlar,
Uðruna can vereni, görüp korkup cayanlar,
Yurduma gizli gizli, gelip girdi girecek.
Ya hidayet ver Rabbim, ya ölüme yazsýnlar,
Ölürsem bayraðýmý mezarýmda çözsünler,
Topraðýmýn üstünde, dualarla gezsinler,
Ecdadýmýn yanýna ruhum erdi erecek.
Rahmet saldý Birisi, bana bir vatan boyu.
Arþ-ý âlâdan gördüm, bana yapýlan toyu,
Üzülmesin can oðlum, o artýk þehit soyu.
Kahramanlýk hikayem, ona vardý varacak.
Zekeriya duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.