’’Annemin’’ sen baþarýrsýn, yaparsýn okþayýþlarýnýn izi hâlâ sýrtýmda, cinler periler top oynardý akþam üstü sokaðýmýzda, yalan da söyleyecek deðildi ya abim ... Üþütürmüþ deniz suyu, ilk kez gireni. Týpký ilk kez ellerinin boþta kalmasý ile eþdeðermiþ. 16 yaþýna kadar deniz görmemiþ bir çocukluk ki, acýsý tam da þuramda. Bu yüzden yüzmeyide bilmem, hiç su yutmadým babamýn kollarýnda, yatay durumda iken, herhangi bir deniz’den ... Ta ki gözlerinde yüzme hevesime kadar. Gerektiði kadar görmezden gelinirdi yanaklarýmýn mesken tutmuþ kýrmýzýlýðý, kýzarýklýðý, utanmayý yürüye yürüye okul yollarýnda býraktým çocukluðumun yarýsýyla birlikte, iþte bu yüzden dýþýndan çok içinde taþýdýklarý ile ilgilenmem insanlarýn. . . Tüm baðýþlamalarýmýn ipini çözdüm, umut bende rüzgara teslim uçurtma þimdi. Essin esebildiði kadar. Bu yüzden tüm heveslerimi, kýrgýnlýklarýmý, milim milim yarým yamalak yaþanmýþ çocukluðuma hediye ediyorum ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
rafet42 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.