Gün geceye teslim olurdu, Ufaktan parlardý dolunay, Aydýnlatýrdý yalnýzlýðýmýn koyu rengini, Ruhum dinlenirdi o an.. Heyecan dans ederdi içimde çocuklar gibi, Çýrpýnýrdý yüreðim o an..
Gün geceye teslim oldu, Bu akþam da gökyüzünde dolunay, Her zaman ki parýltýsý yok, Söndü gözlerime vuran ýþýltýsý, Karardý birden dolunay.. Seçemiyorum ki rengini, Biraz gri, Biraz siyah, Bildiðim Kurþuni’ye boyanmýþ sanki..
Neden terk etti yalnýzlýðýmý...? Neden mutluluðumu aldý gitti benden...? Delice sorular býraktý bana dolunay, Çaldý benden sevincimi, Karanlýða bulaþtýrdý benliðimi..
Sen tekrar parlayana dek ýþýksýzým DOLUNAY...!
S.K. 25 ARALIK 2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
SezeNK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.