Yýllardýr unuttuðum sabahlarý yeniden hatýrladým, Ýçimdeki sessizlik þimdi deliþmen bir çocuk gibi. Gözlerime baktýðýnda, Saçlarýna elimi deðdirirken, Þunu anladým ki: Yüreðinin aziz güzelliði ile sýr kapýlarýný yýkan Volkandýr sevdan.
Bir ruhun baþka bir ruhun derinliklerine bakmasý, Gerçekten kendini de tanýmasýymýþ meðer: Aðaçlar ve dalgalar gibi dayanýklý olduðumu, Fýrtýnalarla dalga geçebileceðimi, Yaðmurlardan korkmayacaðýmý Ve nasýl bir sevme arzusu ile dolup taþtýðýmý Ruhum ruhuna deðdiðinde gördüm.
Geceyle güneþi Ýlk defa bu kadar bir birine yakýn, Daðlarla denizi ilk defa bu kadar kol kola, Sessizlikle çýðýlýðý ilk defa bu kadar yandaþ. Yüreðimi ilk defa bu kadar sýrdaþ görüyorsam: Ýnan ki Patlayan bu volkandýr sebebi...
Yýllar boyu süren yalnýz gezginliðimce, Sýk sýk eðriler bana dönse de, Umudumun yiðitliðine her zaman güvendim. Bir þey olacak Bir þeyler olacak Geceler hep böyle karanlýk kalmayacak dedim. Aydýnlýðým oldun.
Tatlý ve silinmez bir edayla, Hayat kavradý beni sevecen elleriyle. Kaygý duymadan sevmek, Yarýndan emin olmak. Az þey midir verdiðin? "Mutluluðun pembe boyalý" Ezgisinde yaþamak ne güzel.
Þiir Mehmet Fikret ÜNALAN Yorum Nevin Elbasan ÜNALAN&Mehmet Fikret ÜNALAN 05 Aralýk 2015 Saat 10.45
Batýkent-Ankara Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.