daðlara yazýlan hayallerim vardý, soðuk
boþunaydý hepsi, donuk, bir mavzer uzaklýðýnda
tutuklanmýþ dilim, kelepçelenmiþ boþ duvarlara
aranan en son insanlýða ödül koyulmuþ baþýna
sarýklý giyinen adamlar, her gece baþucumda
uykulu uykusuz yarý baygýn her þey, sapkýn
özlediklerim var ruhumda, hiç unutamadýðým
boþuna hepsi, kýrýk bir kapý aralýðýnda
anlamýný yitiren bir þey yok aslýnda, her þey ayný
sorgusunda boðulan cevaplar var sadece
namaðlup duygular var kendi içimde savaþtýðým
yenilmez bir armada, uðruna kurduðum hayaller
baþlý baþýna bir umutsuzluk serisi
ardý ardýna fesh edilen çelikten sözleþmeler
vazgeçer miydi insan, bile bile ömründen..
”düþer mi seve seve yeryüzünden”
dað gibi umutlarým var sayfa sayfa yazýlan, mat
boþuna hepsi, silik silik görünüyor þimdi
ýslýklanan kalbim çaðrýlýyor zannediyorum
her yanýmýn dört civarýna ateþler yakýyorum
belki uzaktan, belki yakýndan, sahilde misali
bir deniz doðuyor içime, adaya dönüþüyorum
bir þiþe içerisine notlar yazýyorum, suya býrakýyorum
yine zaman aþktan yana, anlýyorum
boþunaydý hepsi, biliyorum
dört bir yanýna saatler býrakýyorum..
”kim silebilirdi ki ömürden bir santim, bilmiyorum”
bunalýyor elbet insan, beklese bile bir köþede
hoþ taþ atýp yorulmuyorum bedenim sað salim olsa bile
mesele kalp aðrýsý deðil mi?
koca dünya taþýnmýþ sýrtýma yorgunluk kimin haddine
þaþkýným sadece boþuna biriktirilen günlere
ayýn en karanlýk gölgesinde bir oyun/körebe
bazýlarýna göre ise bir yürek sesi
boþunaydý hepsi!
heykeli dikilesi bir imkansýzlýk abidesi..
”uðruna yakmýþtým tüm defterleri,
kurþunaydý hepsi, sevmiþim meðer son küllerini”
yazýlmýyor þimdi hiç birisi
boþunaydý hepsi..
boþuna..
BOÞUNA – Mawish Þiirleri – Mert Zafer Cansever