dün birazdýn içimde, bugün bir çýð gibi büyüdün. ele avuca sýðmadýn. sýðdýramadým seni. ne dünyaya, nede kalbime.
sevincim oldun, salkým salkým büyüttüm, çocuksu duygularla, büyük sevdim seni. bir gülümsemen, bin ömrüme bedel oldu. sevincim de sen varsýn, anlýyor musun?
seni özlüyorum, suç iþliyor gibi. saçlarýna papatyalar takýyorum, uzaktan uzaða seviyorum. ve ben sende yaþýyorum, kendime suç sayýlmýþ gibi.
ne senden öteye gidebilirim artýk, nede sana ýrak kalabilirim. yaþamak kavgamýn adsýz cümlesi, ben cümlesi eksik bir özlemin tümcesiyim.
kaç basamaklý bir gitmeydin sen, kaç el salladýn yokluðuna, kaç hoþ çakal, ve kaç sevdin yalandan.
adýmlarýn giderken, hiç mi kalmadýn bende, bir bataðýn içinde çýrpýnýrken bedenim, kalbimi göðsünde boðdum. hiç mi canýn acýmadý. kalbimden sana dokundum, kalbin hiç mi duymadý.
ibrahim dalkýlýç
28/11/2015 20:00 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.