YORULDUM

Hayat öyle acýmasýz davrandýki,
Üstüme geldikçe ezildim !
Sert rüzgarý iliðime iþledi,
Ayaða kaldýrmadý savrulurken,
Dizlerimle süründükçe yoruldum.


Örümcek aðlý gözleri göremezken,
Doðru yanlýþ eleþtirmek kolaydý,
Haklý haksýz yabana atýldýkça,
Sorgusuz sualsiz yargý içinde,
Üzerime yüründükçe yoruldum.


Liðmelenen kalp, kafesinde büzülürken,
Paramparça daðýlýrken, hep sustum !
Medet bekler gibi saðdan soldan,
Kimsenin ruhu bile duymazken,
Kabuðuma büründükçe yoruldum.


Akýl almýyor bunca karmaþýklýða,
Kýrýk testi iken dolup taþarken,
Duygular yetersiz, mantýðýyla birlikte,
Hükümsüz dürtü olanaksýzken,
Ýmkansýzý düþündükçe yoruldum.


Üç günlük dünya þunun þurasý,
Yarýný belli belirsiz yaþarken,
Ne dert, ne tasa sýðmayacak kadar kýsa,
Birde üstene üstlük, yýllar gelip geçtikçe,
Geçmiþime üzüldükçe yoruldum.



Nesrin Önem Demir
26 11 2015
Sosyal Medyada Paylaşın: