ARAF

ARAF

Herkes alýþýyormuþ zamanla
Ben yokluðuna hala yabancý,
Van gölü. gibi katýþýksýz yalnýzlýðýmý yýrtýp atamýyor,
senin safi Ankara kalabalýklýðýn
Nerdeyim?
Kimim
herþeyden herkesten çýkarýlmýþlýðýmla
Mahrumiyeti ilan edilmis bir kasaba
Bel ki daðým ,bütün denizlere uzak

Rakýmým yükseldikçe
Düþtüðüm
toprak örtüyor üstümü
Her an ellerinde bir ömürdü ,
þimdi ölüm, her an
Yaþamak sen kadar güzel degýl adam

Aðzýný masala açan bir kadýnýn düþlerinde nefes alýyor yüregim
Üþuyorum be adam!
Ben ki pazenden bir elbiseye sarýlýr
dalga geçerdim tenimi kesen ayazlarla
Düþlerimi terletmek için kendimi terkettim
Nasýl ýsýnýr içim,
çarmýha gerili kalbimin zaptýný tutarken
Yanmamýþ benden izler ,tarafýmdan sümen altý
Acemi aþkin’ýn isguzarligi ifadesiz,
Yüzüme iki satýrlýk vedayý çok gormussun be adam
Boynuma ilmek diye günleri örmüssun ,
Ölümün ikinci ,
Belki yaþamýn son günüyüm sanki.
Ben ki
Ezberimden atamadýðým aklýmdasýnlar gibi
Ladese tutuþmuþtum gözlerinle
Dirilmek umuduyla
Düþlerimin oyunu bu da
Zar tuttugun tecrubesiz bir ayrýlýðýn ilk kurbanýyým
Dudaklarým morarmýþ
Gözlerim açýk...
Gidip gelmenin bütün tereddutlerinde sallandýrdýðým solum mecalsiz
Mezarlýðýmdan yükselen sesler
Yoklugunun ilahisi
Allah var!!
Unutturan
Allah var hatýrlatan!
En nihayetimde sen!
Cennetim
Cehennemim..
Bana araf’ lar yaþatan
Aðziný masala açan bir kadýn düþlerinde yaþýyorum ,
Yaþamak senden çirkin...
Be adam !

Þiar
Sosyal Medyada Paylaşın: