Salavat şehrine hasret

ne yaza ne kýþa ne bahara
ne denize ne suya ne daða
eskimeyen solmayan
ölümsüz bir aþka ihtiyacým var

günler kararýyor git gide
bülbüller susuyor niçin
kuruyan þu yapraklarý yeþerten
gönlüme ihtiyacým var

ruhumu alýyor gidiyorsun bildim
gidince daha bir eskiyor ömrüm
esen rüzgar kalbimden vuran avcý
dirilmek için ölüme ihtiyacým var

açýn pencerelerinizi üveyiklere
yakýnda kar geliyor biliyorum
kirpiklerime kadar düþüyor yasý
kýrklarla bir meclise ihtiyacým var

kerem eden sahibim benim
uykuyu gözlerime ver
kelimelerimi çalan hýrsýzlar duysun
lailahe illallah’a ihtiyacým var

korkulan dahi olur düþünde insanýn
emin olduðum karþýmda her anýn
zavallý yangýnýmýn külünü savuranýn
yandýkça yanacak harýna ihtiyacým var

gittiðim yollarýn sonuna varýp
cennetti cehennemdi neyse artýk nasip
bütün yüzleri güldürüverenin
kapýsýnda köleliðe ihtiyacým var








Sosyal Medyada Paylaşın: